De titel van dit blog klinkt als een melancholisch lied van The Dubliners, maar dat is het niet – al kan ik ze het zo horen zingen. Ik heb het genoegen gehad om ze een aantal keer live te zien spelen in de nadagen van hun leven. Zij konden met recht zeggen dat ze niet dezelfde waren als toen ze net doorbraken en in de kracht van hun leven waren.

Althans dat is de manier om aan te geven dat ze jong waren toen ze doorbraken. Toen ik ze zag waren ze niet zo jong meer. Ze hadden weliswaar de jeugd niet meer aan hun zijde, maar wel de ervaring, zorgeloosheid en rust die misschien wel met de jaren komt. Ze grapten over drinken en andere jeugdzonden en straalden een plezier uit terwijl ze oude en nieuwe liederen stonden te zingen. Zij stonden in hun kracht. Ze deden wat ze waren en wat ze waren was heerlijk om bij in de buurt te zijn.

Ik moest aan de Dubliners terugdenken doordat de titel voor dit blog bij mij bovenkwam. Niet omdat zij dit lied ooit hebben gezongen, maar omdat één van hen iets moois zei toen hij ver voorbij de 67 was: “Later als ik groot ben, hoop ik nog eens te leren hoe ik viool moet spelen”. Het was een grap, zoals zij vele vaste flauwe grappen hadden, maar er zat iets waars in. Ze waren geen grootste musici die heel virtuoos op de viool of gitaar speelden, maar ondanks dat schonken ze toch veel mensen plezier.

Voor mij is deze uitspraak van deze Dubliner een knipoog naar een uitspraak van Mahatma Gandhi: “Leef alsof elke dag je laatste is. Leer alsof het leven oneindig is.”. The Dubliners verloren al heel vroeg in hun bestaan een belangrijk bandlid, maar ze zijn door blijven gaan en hebben zich steeds aangevuld met andere mannen. Die andere mannen brachten hun eigen liedjes mee, die daarna werden gespeeld alsof ze altijd al in het repertoire zaten. Ze waren duidelijk hun vriend niet vergeten – want ze spraken vaak over hem – maar ze waren niet stil blijven staan in het verleden. Ze bleven zichzelf vernieuwen.

Als je aan hen zou vragen “Wat betekent een ‘perfecte’ dag voor jou?”, dan denk ik dat op het podium staan er misschien wel bij zou horen. Dat zou toch mooi zijn voor hen. Toen ik die vraag zelf las, was ik verbaasd dat mijn perfecte dag er voor het grootste deel uitziet als heel veel dagen van mijn leven. Opstaan. Yoga, Meditatie. Wandelen (met de hond). Ontbijten. Lekker koken. Samen eten en kletsen. Mooie filmhuisfilm kijken. Slapen.

Zoals je ziet zit er nog heel wat ruimte tussen het ontbijt en het diner die nog vrij in te vullen is voor die perfecte dag, maar de basis-ingrediënten van mijn dagen maken mij gelukkig. Zelfs in de dagen dat ik mij net zo grijs voel als het weer deze januari was, dan zijn dit de zaken die mijn dag het waard maken om toch weer mijn bed uit te komen.

Elke dag hetzelfde lijkt saai, maar voor mij is dat niet zo. Ten eerste omdat er steeds wat anders tussen het ontbijt en het diner gebeurt, maar misschien nog wel belangrijker omdat de yoga, de meditatie, de wandeling, het eten, het koken, het kletsen, de film elke keer weer anders is. Dit is omdat dat wat ik doe, eet of kijk verandert maar vooral ook omdat ik zelf elke dag weer een beetje anders ben.

Ik ben elke dag anders omdat elke dag mijn gedachten en mijn lijf anders zijn, maar ik zoek het ook op. Ik zoek films uit die door recensenten worden aangeraden en kijk ze zonder dat ik echt weet waar het over gaat. Ik luister naar afspeellijsten die niet helemaal mijn muzieksmaak zijn. Ik doe steeds weer een opleiding in iets wat ik (nog) niet kan. Kortom ik ben binnen een hele vaste structuur mijzelf steeds weer aan het vernieuwen. Het is dus niet raar dat ik vandaag anders ben dan tien jaar geleden. Sterker nog, ik zou niet vast willen zitten aan wie ik toen was, want die persoon zou niet bij vandaag passen en wie ik nu ben zal vast ook niet passen bij waar ik over tien jaar ben. Laat ik dus vooral genieten van het feit dat het enige constante in het leven verandering is. Ik hoop dat jij dat ook doet.

uit: De wereld is mijn thuis

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.