Mag ik je wat vragen? Als je dit gaat lezen, wil je dan luisteren naar je innerlijke stem? Dan kom ik daar straks op terug. Een hint: dit blog houdt jou en mij een spiegel voor.

Misschien weet je nog wat we als kinderen zeiden, “wat je zegt, dat ben je zelf”? We wisten al wat spiegelen was. En ik merk nog steeds dat veel wat ik over een ander denk, meer over mij zegt dan over de ander. Daarom is het tijd om op een rijtje zetten wat de gevaren van spiegelen zijn.

Ik projecteer mijn eigen gedachten op het gedrag van de ander
Ik heb geleerd om feedback te geven op volgende manier: Ik voel/zie/merk dat jij …, dat doet bij mij…., ik zou graag willen dat… Eenvoudig toch? Maar wat doe je nou eigenlijk echt? Een gesprek tussen Ronald en Marcel als voorbeeld.
Ronald : “Ik zie dat je de sprong wil wagen en dat je onzeker bent. Ik ben bang dat het daardoor mis gaat. Ik zou graag willen dat je niet springt.”
Wat het effect van deze opmerking is, ligt maar net aan de relatie tussen Ronald en Marcel en hoe goed Marcel zelfstandig een beslissing kan en durft te nemen. Als Marcel ”gehoorzaamt” aan Ronald terwijl dit niet een passende beslissing voor Marcel is, dan loopt Marcel een kans mis.

Ik projecteer mijn eigen gedachten op de gedachten van de ander
Hopelijk is de ontvanger Marcel zo zelfstandig dat hij antwoordt: “Dank je wel voor de opmerking. Je ziet het goed, ik ben onzeker. Ik ben ook bang dat het mis gaat, maar ik denk dat als jij me zou helpen het me waarschijnlijk wel gaat lukken. Zou je dat willen doen?” Wat is hier het gevaar?
Ronald: “Natuurlijk ga ik je helpen! Alleen als ik het goed heb dat jij onzeker bent, moet jij je afvragen waar die onzekerheid vandaan komt. Misschien is het een signaal dat je het toch niet moet doen”.
Het is mooi dat Ronald de ander probeert te helpen naar zijn lichaam te luisteren. Alleen het absolute oordeel wat er bij het advies zit maakt dat gedachten en waarden van Ronald worden opgedrongen aan Marcel.

Ik projecteer het gedrag van een ander op mijn eigen gedachten
Marcel kan antwoorden: “Zeker luister ik goed naar dit signaal. Ik neem extra voorzorgsmaatregelen en dan ga ik de sprong gewoon wagen”.
Ronald: “Ik zie dat je sterk en dapper bent. Ik zie dat je er gewoon mee door wil gaan ondanks mijn advies. Ik vraag me af wat ik voor je beteken.”
Ronald heeft een rot gevoel maar waarom? Omdat de ander gewoon zichzelf was? Nee, omdat Ronald dacht aan Marcel iets te vertellen over Marcel´s gedrag, maar eigenlijk over zijn eigen onzekerheid sprak.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand…
Heeft het lezen van deze vragen en antwoorden jou een spiegel voor gehouden? Herken je de situatie? Weet je nog dat ik aan het begin vroeg of je wilde luisteren naar je innerlijke stem? En? Wat zei die stem?
Laat ik voor mijzelf spreken. Ik word tijdens het lezen van een dergelijk stuk afgeleid door mijn eigen gedachten, ik heb allemaal oordelen en ik wil steeds ingrijpen in het verhaal. Voor mij ligt het grootste gevaar bij spiegelen dat ik zo druk met mijzelf bezig ben, dat ik er niet aan toekom om echt naar de ander te luisteren.
Kortom spiegelen en de ander feedback geven is goed, maar wees je bewust van de gevaren want we waren als kind zo gek nog niet “Wat je zegt, dat ben je zelf!”

Reageer en deel
Ik hoop dat je deze update leuk en inspirerend vindt. Ik zou het tof vinden als je reageert op deze post met jouw visie en gedachten. Ik hoor ze graag.
Wil je een keer praten over hoe jij spiegelt of wil je dat ik een keer met jou spiegel? Neem dan vooral contact met mij op via dit formulier.
En wil je mijn posts niet missen, dan kan je me ook volgen op Twitter via @watzegtjan. Tot een volgende keer!

Jan Monster – Coach –