Mijn vrouw heeft borstkanker. Nu meer dan drie maanden geleden zag mijn vrouw een deukje in haar borst en sindsdien is zij borstbesparend geopereerd, is na een mamaprint besloten dat chemo niet nodig was en is zij nu klaar met 5 weken lang dagelijks bestraald te worden. De behandeling zal nu alleen nog bestaan uit 5 jaar anti-hormoon pillen slikken. De actieve behandelingen zijn dus voorbij. Zij gaat de rest van haar leven positief tegemoet met de hoop dat het niet terugkomt maar er is natuurlijk ook angst dat het dat wel doet. Ze is moe, heeft pijn, is boos, bang en verdrietig. Zij heeft het en zij moest het allemaal ondergaan.
En ik? Ik heb het niet. En toch ben ik boos, bedroefd en bang. Dat vind ik lastig. Ik vind mijzelf een aansteller. Ik heb toch niets, wat zeur ik? Hoe moet ik met al deze gevoelens de komende jaren omgaan? Ik weet niet wat ik voel. Ik weet niet wat mag. Ik weet niet wat moet. Ik weet niet wat hoort. Kortom, ik weet het niet.

Mijn vrouw vertelde dat zij gelezen had dat je in deze tijden vooral terug moet vallen op routine. Dit zou je er doorheen kunnen slepen. Bij deze neem ik dit advies ter harte en schrijf nu dit blog en ga ik daar de komende week spreuken aan wijden, die mij hopelijk kunnen troosten, ondersteunen en inspireren.

Dag 1, de coach
Elke maandag deel ik een zin die ik gebruik in mijn coachingspraktijk. Wat zou ik tegen een coachee zeggen als deze bij mij kwam en dit verhaal vertelde. Ik zou blij zijn dat de coachee klaar is om zijn cirkel te doorbreken. Hij moet immers een pad op dat hij nog nooit eerder heeft bewandeld en dat dus ook niet met eerder gebruikte manieren aangegaan kan worden. Ik denk dat ik het volgende zou zeggen:

“Toegeven dat je het niet weet, schept ruimte om de toekomst onbevangen tegemoet te gaan”

Dag 2, mijn innerlijke stem
Voor de dinsdag probeer ik de dagelijkse beslommeringen weg te filteren en op te schrijven wat ik diep van binnen voel. Niet mijn ratio. Niet mijn drive om maatschappelijk succesvol te willen zijn. Niets sociaal wenselijks. Nee, alleen luisteren naar mijn kern. En die zegt dat er diep van binnen een gevoel van verbintenis is met het universum en dat:

“Ik mag vertrouwen op wat was, wat is en wat gaat komen”

Dag 3: Boeddhistische inspiratie
Eens per week, op woensdag, kijk ik als buitenstaander wat voor wijsheden ik uit het boeddhisme kan oppikken. Ik struin wat op het internet, ik blader door tijdschriften en lees in wat boeken. En ook nu stuit ik op een troostende gedachte van de Dalai Lama:

“Waarom komen wij ter wereld?
De natuur is natuur. Er is geen antwoord”

Dag 4: de Transactionele Analyse
Als je mijn updates vaker leest, weet je dat ik mij de afgelopen jaren heb bekwaamd in de Transactionele Analyse. Een van de zaken waar ik elke donderdag op reflecteer is mijn neiging tot perfectionisme. De goede kanten, maar zeker ook de doorgeslagen kant die mij soms hindert om blij te zijn met wat is. Zeker ik in deze periode wil ik ALLES goed doen. Ik wil de perfecte partner zijn. Het is dus weer eens tijd om mijzelf permissie te geven:

“Ik ben ook OK als ik foutjes maak”

Dag 5: Yoga
Ik zit vier keer per week op mijn yoga-matje. Ik word dan vaak fysiek geconfronteerd met wat me in mijn hoofd dwars zit. Mijn lijf doet op dit moment pijn. Daardoor kan ik niet alle poses mooi en maximaal doen. Het mooie van yoga is dat je het binnen jouw mogelijkheden kan en mag doen. Dus als ik weer gefrustreerd ben, dan ligt dat aan mij. De parallel tussen wat ik op mat voel en situatie waar ik mij nu bevind, is sterk. Het is dan ook handig dat ik het volgende in gedachten houd:

“Het is alleen mijn ego dat altijd meer, beter en sneller wil”

Dag 6: een denker
Waarom zou je alles zelf bedenken? Elke zaterdag ga ik te rade bij grote denkers. Toen wij 3 maanden geleden aan het begin van deze reis stonden, wisten we niet waar het pad ons zou brengen. Het enige wat rust gaf was in het hier en nu zijn. Op dat moment is er even niets. En waarschijnlijk kan dat mij de komende tijd ook heel goed helpen, of zoals Eckhart Tolle het zegt:

“Accepteren van dat wat is, bevrijdt je onmiddellijk van de identificatie met je denken en verbindt je aldus opnieuw met Zijn”

Dag 7: mijn iPod
Op mijn negende kocht ik mijn eerste singletje. Sindsdien is muziek een belangrijk onderdeel van mijn leven. Sommige lyrics inspireren mij tot “waarheden”. Zo gaf het nummer “Only Love Can Hurt Like This” van Paloma Faith mij het volgende inzicht. Mijn vrouw heeft borstkanker en ik houd zielsveel van haar. Misschien is het dus ook niet zo raar dat ik pijn voel, want:

“Alleen door liefde kan je zulke pijn voelen”

En nu?
De vraag is of al deze wijsheden mij nu dichter bij een antwoord hebben gebracht. En het antwoord is nee, maar het bracht me bij mijn routine. Het bracht me bij wat ik allemaal al wist en het bracht me weer een beetje rust en vertrouwen. Dat is voor nu een mooie eerste stap op het pad dat mijn vrouw gaat bewandelen en waar ik met heel veel liefde op meeloop.

Jij ook bedankt
Deze update is alleen op mij gericht en het heeft mij geholpen om hem te schrijven. Ik vind het fijn dat je hem gelezen hebt. Ik voel me gesteund als er naar mij geluisterd wordt. Dus bedankt voor het lezen en schroom niet om dit te “liken”, te delen en om te reageren. Ik lees ze graag.
Wil je mijn posts niet missen, dan kan je me ook volgen op Twitter via @watzegtjan. Tot een volgende keer!
Jan Monster – man van Pam – en daarnaast ook Coach