Ik ben op dit moment dagelijks een Metta meditatie aan het doen. Daarbij wens ik eerst mijzelf wat moois toe, daarna aan dierbaren en dan aan anderen. Mijzelf goede zaken toewensen is best een uitdaging. Voordat ik dat gemeend kon doen, was ik wel een paar meditaties verder. Ik ben best hard voor mijzelf. Of noem het Calvinistisch. Zachtheid is voor watjes, toch? Nee natuurlijk niet. Maar het is niet makkelijk mijzelf iets te gunnen. Toch lijk ik anderen het wel te gunnen. Raar? Nee, dit blijkt een schijntegenstelling te zijn.

Zo hoorde ik laatst een moeder verzuchten: “Ik begrijp wat je zegt Jan. Ik gun mijzelf niets, maar mijn kinderen gun ik alles.” Ze vertelde dat ze daarop mediteerde. Het goede gunnen aan haar dierbaren. Wat ze merkte door bewust anderen al het goed te gunnen was dat er na verloop van tijd ook ruimte kwam om hetzelfde voor zichzelf te wensen. Dat was mooi. Een soort omgekeerde route. Eerst anderen, dan jijzelf.

Voor mij zit daar het lastige van de route van deze vrouw. Waarom mag jij pas geluk hebben als de rest dat ook heeft? Je maakt daarmee een onderscheid tussen jezelf en anderen. Voor de buitenwereld mag het mooi zijn dat je het anderen gunt en dat jij jezelf bescheiden opstelt. Maar waarom dat voorwaardelijke? Liefde is wat mij betreft pas echte liefde als die onvoorwaardelijk is. Dus ook de liefde voor jezelf mag – of moet? – onvoorwaardelijk zijn.

Er is meer. Ik ervaarde zelf nog iets anders. Op het moment dat ik mijzelf echt van harte het beste toe kon wensen, was het iets toewensen aan anderen overbodig geworden. Dat klinkt vast raar. Want is niet de gedachte dat als je zelf alles hebt, je het moet gaan delen? Ja dat is het, maar zo voelde het niet. Ik voelde mij namelijk op dat moment voor het eerst van mijn leven één met mensen om mij heen – geliefd, ongeliefd, bekend of onbekend.

Door mijzelf al het goede te gunnen, gunde ik het tegelijkertijd alle anderen ook. Er was geen onderscheid tussen mij en de rest. Het voelt compleet als je je één voelt met alles om je heen. En dat zonder geestverruimende middelen, maar door in het dagelijks leven in alle rust je ogen te sluiten.

Daarmee kom ik gelijk tot een conclusie waarbij ik mijzelf graag tegenspreek. Wat ik veel op social media voorbij zie komen is dat je eerst voor jezelf moet zorgen. En dat is in zekere zin ook zo, ik heb het zelf ook zo ervaren. Maar toen ik het gevoel van eenheid had, drong het tot mij door dat een andere route dus net zo goed kan werken. Eerst anderen en dan jij.

De weg naar je goed voelen is voor iedereen anders. Het enige wat waarschijnlijk nodig is, is die onvoorwaardelijke liefde. Zodra je die voelt, kan je de hele wereld aan. Dat is mooi toch? Voorlopig is mij dit pas één keer overkomen, maar nu ik het heb gezien, ga ik vol vertrouwen verder. Misschien zelfs met onvoorwaardelijke liefde voor mijzelf.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.