Ik blijf maar bezig met dezelfde dingen in mijn hoofd en soms word ik dat zat. Woorden van gelijke strekking verzuchtte ik deze week tijdens een videochat. Daarop zei iemand: “Iedereen heeft zo van die thema’s die telkens terugkeren.” De anderen in de groep knikten. “Jouw thema’s horen net zo bij je als de kleur van je ogen. Daar probeer je toch ook niet vanaf te komen?” Ik kon daar niet anders dan ontkennend op antwoorden maar de vraag bleef toch door mijn hoofd spelen, wat kan ik toch met mijn neiging tot perfectionisme?

In mijn vorige blog zei ik dat alleen het zien van het perfectionisme goed genoeg is. Kortom, je laat maar gewoon los dat je ook malle kanten hebt. Sindsdien ben ik tijdens het mediteren achter nog iets gekomen. Voordat ik een situatie ga proberen recht te breien in mijn hoofd, is er een gevoel dat ik niet voldoe. Dat is geen prettig gevoel. Om dat gevoel weg te werken, gaat mijn ego hard aan de slag. Nu realiseer ik me dat ik een heel lief ego heb, dat mij probeert te beschermen.

Voor mij voelt dit als een groot verschil. Tot nu toe vond ik mijn innerlijke stem stom als die weer eens ging malen in mijn hoofd. Nu ervaar ik dat opeens als liefde – liefde voor mijzelf. Het blijft natuurlijk niet nuttig dat mijn ego het verleden probeert te herstellen, maar de liefde die eruit spreekt is fantastisch. Ik voelde me op dat moment dankbaar. Vanaf dat moment zeg ik dat dan ook tegen mijzelf: “Dank je wel dat je mij probeert te beschermen. Dank je wel voor je tederheid.”

Het fijne is dat hiermee het scherpe randje van mijn gedachte als vanzelf verdwijnt. De reden waarom ik het blijf doen is daarmee niet weg. Dat zal waarschijnlijk wel altijd zo blijven. Alleen merk ik, dat er liefde in mijzelf voor mijzelf zit. Ik geef er wellicht een beetje onhandig uiting aan, maar het zit er wel. Die liefde voor mijzelf wil ik dan nu maar eens gaan voeden.

Ik kreeg hiervoor iets moois aangereikt: Metta Meditatie. In de variant die ik uitgelegd kreeg, gaat het erom dat je jezelf, iemand anders en/of een gemeenschap een viertal mooie zaken toewenst, te weten geluk, veiligheid, gezondheid en vrede. Let wel, het toewensen begint met jezelf. Door mijn ervaring met dankbaarheid voor de dingen die mijn innerlijke stem zegt, leek me dit een mooie aanvulling.

Alleen zo makkelijk is dat dus niet voor mij. Ik kom voorlopig niet verder dan mijzelf toe te wensen dat ik gelukkig en gezond mag zijn. Maar zelfs dat is al moeilijk om vol te houden. Ik weet dat ik van mijzelf mag houden. Ik weet dat ik mijzelf mag koesteren. Ik merk alleen dat ik het zó niet gewend ben, dat ik er zelfs koude rillingen van krijg als ik mijzelf dit gun. Nou is meditatie niet iets wat je wel of niet kan, maar iets dat je zal moeten blijven oefenen, dus ga ik er maar mee door. Met mediteren en met mijzelf koesteren. Dat mag.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.