Kracht wordt vaak in verband gebracht met mannen. Ik ben blij dat het denken over hoe je als man of vrouw moet zijn inmiddels aan het veranderen is. In een yoga les over adem ging het over een bepaalde plek in de buik– Hara – die onder andere, staat voor kracht. We gingen de plek onderzoeken en het viel mij op dat door heel wat cursisten op die kracht terughoudend werd gereageerd. Woorden als onprettig en onwennig vielen. Misschien is het hoog tijd dat we allemaal onze (innerlijke) kracht erkennen, laten zien en gebruiken.

In deze les vertelde iemand dat zij haar kinderen stimuleerde tot het zich krachtig uiten, boosheid was toegestaan. Toch voelde zij een barrière om dit bij zichzelf toe te staan. Mooi om te zien dat wij door onze kinderen kunnen leren. Onder dat wat jij jouw kinderen toestaat, ligt misschien een verlangen voor jou zelf. Als je denkt dat het goed is dat een ander zich krachtig mag uiten, dan is het natuurlijk ook voor jou zo dat jij je krachtig mag uiten.

Ik heb meestal niet zo’n moeite met te zeggen wat ik van iets vind. Toch vind ook ik het moeilijk om te uiten wat ik voel of wil, als ik denk dat ik het de ander daarmee moeilijk maak. Ik voel dan schaamte voor het feit dat ik wel een kracht voel, waar de ander dat niet voelt. Op zo’n moment uit ik mijzelf dan niet volledig.

Het is zonde om jezelf niet te uiten. Als je dat niet doet, dan ben je eigenlijk niet helemaal jezelf. Ik merk dat er ook een taboe op kracht is. Kracht staat dan voor geweld, voor vernietiging, voor pijn. Terwijl kracht daarnaast ook iets moois is. Zonder kracht waren in Bretagne de mega grote stenen niet rechtop gezet en had ik daar niet vol bewondering naar kunnen kijken. Zonder kracht sta ik ook niet rechtop. Zonder kracht kan ik geen yoga doen en dat zou (allemaal) zonde zijn.

Ik ben een pacifist en ben dus tegen geweld. Het laten zien van jouw innerlijke kracht is geen gewelddadig iets, maar juist iets moois. Dat hoeft niet boos of hard schreeuwend te gebeuren. Je kan jezelf gewoon uiten door vanuit je buik ademend te zeggen wat je vind. Dat vraagt voor sommigen van ons nogal wat. Maar iedereen kan het. Het begint met goed staan, met beide voeten stevig op de grond en rustig en diep ademen. Ik heb dit zelf geleerd toen ik op judo zat en nu leer ik het bij yoga opnieuw. Ook jij (of jouw kind) kan dat en het op een eigen manier leren. Kies altijd jouw eigen pad. Maar kies er in ieder geval voor om de kracht die in jou zit, te laten zien.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Dit blog is geïnspireerd door mijn reis tot yogaleraar. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.