Ik zat deze week een aflevering van de Engelse serie Cold Feet te kijken. Daarin heeft een mannelijke vijftiger een relatie, waarbij hij voor zijn onderhoud afhankelijk is van het geld van zijn vriendin. Die vriendin vindt het helemaal prima, maar het vreet aan hem. Is hij nog wel een man als hij afhankelijk is van haar (geld)? De verhoudingen tussen mannen en vrouwen zijn de afgelopen tientallen jaren behoorlijk veranderd. Wat ooit normaal was, is dat niet meer. De vraag is wat dat betekent voor het man-zijn.

Misschien even terug naar de basis. Ik ben nu in de laatste lessen van mijn anatomie-module. Ook al heb ik hiermee nog geen diepgaand verstand van de anatomische verschillen tussen mannen en vrouwen, toch heb ik tot nu toe maar weinig verschillen gehoord. Volgens mij zijn de geslachtsorganen met de daarbij behorende hormonen het grootste verschil. Die hormonen veroorzaken verschillen in lichaamsbouw en hebben misschien ook een emotioneel effect. Is dat het verschil tussen mannen en vrouwen? Ben je een man door de hoeveelheid testosteron? Maar wat betekent dat voor hoe je je kan en mag gedragen? En waarom is dat anders in 2019 dan in 1919? Misschien is testosteron dus niet een bepalende factor of je een man bent of niet.

Als we het toch over geslachtsorganen hebben, is het misschien goed om seksuele aantrekkingskracht te bespreken. Liefde. Seks. Wil je daarbij echt verbinding kunnen maken, moet jij je kwetsbaar opstellen. Hoe kan je je nu gedragen als man wanneer je met iemand “wat” zou willen beginnen? In de tijd van Jane Austin hadden ze daar zo hun regels voor. In de jaren vijftig waren er ook conventies voor. In mijn beleving leek het initiatief toen bij de man te liggen. Misschien dat er meer subtiele processen aan de gang waren, maar er was een “omschreven” rol voor een man in het zoeken naar de gunst van een vrouw. In de jaren zestig werd alles vrijer. Wie het initiatief nam. Hoe men elkaar verleidde. Hoe vrij men elkaar aanraakte. Terug naar nu. Vandaag de dag lijkt alles weer met wat meer fysieke afstand te moeten gebeuren. Ik heb het eerder over grenzen gehad en ze zijn er niet voor niets. Maar volgens mij is aanraking bijvoorbeeld toch echt nodig bij de verkenning of er een gezamenlijke “interesse” is. De uitdaging is tegenwoordig hoe je kan uitvinden of je allebei interesse hebt, terwijl je je kwetsbaar op stelt en zonder elkaars grenzen over te gaan. Het is een delicate balans. Als yogi weet ik hoe lastig het is om de goede balans te vinden. Dit alles kan dus de oorzaak zijn dat het seksuele initiatief misschien niet meer een bepalende factor is of je een man bent of niet.

De mannelijke hormonen zorgen ervoor dat een man meer spieren ontwikkelt. Dit maakt een man meestal sterker dan een vrouw. Gemiddeld gezien mogen mannen lichamelijk sterker zijn, in de huidige kenniseconomie levert deze extra spierkracht op het werk niets extra’s op. Zo kan het dus zijn dat vrouwen steeds vaker (misschien nog steeds niet genoeg) in hogere posities komen. Gewoon omdat zij als individu meer creativiteit, intelligentie, overtuigingskracht of doorzettingsvermogen hebben. Dat maakt mede dat je als man niet meer als vanzelfsprekend de kostwinner bent. Dus ook het kostwinnerschap is misschien geen bepalende factor meer of je een man bent of niet.

Er zijn twee artiesten die een belangrijk onderdeel waren van de soundtrack van mijn pubertijd. Prince en David Bowie. Het waren twee mannen en beiden speelden met het begrip man. Waren zij een rolmodel voor mij of was ik gewoon op zoek naar mannen die zich gedroegen zoals ik mij voelde? Namelijk zich niet houdend aan bepaalde conventies? Ik maak al jaren de opmerking dat ik een watje ben. Ik houd niet van auto’s. Ik heb niets met voetbal. Ik ben niet de grootste durfal. Ik had in mijn pubertijd misschien wel meer vriendinnen dan vrienden. Ik deed misschien dingen die niet worden gezien als typisch voor mannen en toch werd ik altijd gezien als man. Het kan dus zijn dat jouw hobby of gedrag misschien geen bepalende factor is of je een man bent of niet.
Tijdens mijn yoga-opleiding ben ik in de minderheid, want slechts zo’n 7% van de eerstejaars is man. Maar in mijn vorige blog schreef ik al dat we wat mij betreft niet zo in groepskenmerken moeten denken. Er is aan ons meer hetzelfde, dan wat verschilt. Zo ook bij de verschillen tussen mannen en vrouwen. Het lijkt mij dan ook prima dat het onduidelijk is wat man-zijn precies inhoudt. Dat is namelijk per man, per mens verschillend. Voor mij betekent man-zijn, dat ik een pad met volle overtuiging kies en daar voor ga. Vol energie. Met volle kracht vooruit. Er voor staan. En doen. Dit klinkt voor sommige mensen als typische mannelijke gedragingen. Voor anderen zal juist helemaal niets met man-zijn te maken hebben. Dat lijkt me ook de uitdaging voor alle mensen. Vind uit wie je bent, en ga daar maar voor staan.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open en zoek ik de balans. Ze zijn o.a. geïnspireerd door mijn reis tot yogaleraar. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op oInstagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com, Wil je een keer samen met mij kijken wie jij eigenlijk bent, dan kan je hier contact met me opnemen.