Ik vind het al lange tijd erg dat er mensen worden weggezet omdat ze tot een bepaalde groep behoren. Duitsers, homo’s, vrouwen, tokkies of klimaatdrammers. Ik vond dit altijd al naar en ik verzette mij tegen dit groepsgedrag. Maar wie was ik om daar een blog over te schrijven? Sinds kort behoor ik ook tot een groep. Een groep die tot nu toe buiten schot was gebleven. De witte man. Kortom, tijd voor een vrolijk blog over dat wij de blik moeten verleggen van groepskenmerken naar echt kijken naar het individu.

Soms heb je een hekel aan iemand, nog voordat je een woord met die persoon hebt gewisseld. Volgens mij is het goed om naar je gevoel te luisteren Alleen soms is je gevoel gebaseerd op iets op wat je in jouw verleden hebt meegemaakt. Was er bijvoorbeeld vroeger op een verjaardagsfeestje een oom met een hangsnor die jou altijd belachelijk maakte? Dan zou het zomaar kunnen zijn, dat als je later iemand tegenkomt met zo’n hangsnor, dat er bij jou dezelfde gevoelens boven komen als toen bij die oom. Misschien moet je de nieuwe persoon in jouw leven dan toch maar een kans geven?

Als klein jongetje heb ik een aantal nare ervaringen met honden gehad. Althans vanuit mijn perspectief van die tijd. Die ervaringen hebben er toe geleid dat ik bang was voor honden. Ook al had een “nieuwe” onbekende hond mij nog nooit iets gedaan, ik voelde toch “angst”. Totdat mijn zoon echt heel graag een hond wilde en er één aan ons gezin werd toegevoegd. Inmiddels is mijn angst geheel weg. Ik heb een hele reeks mooie en fijne nieuwe ervaringen. Honden zijn in mijn ogen nu lief en betrouwbaar.

Mijn nieuwe ervaring is zo omgeslagen dat ik zelfs onbevangen reageer op honden die bekend staan als agressief. Of dat verstandig is, weet ik niet. Waarschijnlijk is enige voorzichtigheid wel geboden. Die honden hebben niet voor niets deze reputatie. Toch merk ik dat die honden vaak positief en goed reageren op jou als jij hen ook zo benadert. Alleen dat verschilt natuurlijk per hond. Dus elke hond moet ik maar gewoon positief benaderen en kijken of die hond hetzelfde richting mij doet.

Bij mijn yoga-opleiding kreeg ik een boek ter ondersteuning uitgereikt. Daar stond in dat mannen minder discipline hebben. Ze gaan – volgens deze tekst- nadat ze iets enigszins begrepen hebben, uitkijken naar nieuwe stimulantia. Ik was totaal verbaasd over deze zinnen. Ik krijg zelf van anderen te horen dat ik iemand ben met een grote discipline. En ik ben toch echt een man. Het raakt mij als zoiets geschreven wordt. Mannen doen zo en zo. Of mannen kunnen dit niet. Ik baal daar enorm van. Het gaat niet over mij en raakt mij toch omdat ik wel tot die groep behoor. Zou dit voor andere mensen die tot andere groepen behoren ook zo zijn? Lijkt mij wel. Het is frustrerend om veroordeeld te worden, voor iets wat een groepskenmerk is, maar wat jij niet doet.

Het mag gek lijken dat ik in dit blog begin over (witte) mannen, maar dat zij verder slechts in paar zinnen genoemd worden. Dat komt omdat ik zie, denk en voel dat als je dit hele verhaal zou invullen met andere groepskenmerken, je precies hetzelfde verhaal zou kunnen vertellen. Ja, natuurlijk zijn er kenmerken die gebruikelijk zijn bij een bepaalde nationaliteit, cultuur, geslacht of seksuele voorkeur. Maar deze liggen niet vast. Per individu kan het toch heel anders zijn. Dus laten we vooral elkaar als mens, als individu, bekijken. Je gaat geen relatie aan met een groep. Je maakt verbinding met één persoon. En die heeft zijn of haar unieke mix van kenmerken, die soms overeenkomen met de groep waar ze toe behoren en soms ook niet. Dus witte mannen kunnen boos, stoer, gewelddadig, overheersend en ongedisciplineerd zijn, maar misschien is de persoon die tegenover jou zit wel anders. Bedenk dat maar eens als je weer met iemand aan het praten bent. Deze is gewoon zichzelf, van welke groep hij of zij ook onderdeel uitmaakt. Geniet gewoon even een moment van de aanwezigheid van elkaar. Als mens.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open en zoek ik de balans. Ze zijn o.a. geïnspireerd door mijn reis tot yogaleraar. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com, Wil je een keer samen met mij kijken wie jij eigenlijk bent, dan kan je hier contact met me opnemen.