Ik doe pas één kwartaal mijn yoga opleiding en nu al staat mijn wereld op zijn kop. Heerlijk. Ik kijk nu al uit naar het volgend jaar. Zo eindigde het laatste blog van vorig jaar. Deze yoga ontdekkingsreis duurt zo’n vier jaar en ik heb er dus pas 5% op zitten. En ik kan niet wachten tot de opleiding afgerond is en ik alles kan. Leuk dat enthousiasme, maar zou enige rust en geduld mij niet meer kunnen brengen?

Toen ik op IJsland bij de magische plek Diamond Beach was, viel ik van de ene verbazing in de andere. Door langs het strand te lopen kwam ik steeds weer mooiere vormen van ijsstukken tegen. Maar pas toen ik eens stopte met “rennen” en kalm ademend ging zitten, ervaarde ik de immense omvang van de oceaan. Ik voelde het beuken van de golven op de zojuist afgebroken stukken gletsjer. Ik wilde graag dat geweld op de foto vangen. Alleen dat vroeg geduld. Het was op niet elke foto te zien hoeveel kracht die golven hadden. Door geduldig te wachten kwam er de juiste golf die op de juiste manier brak en drukten we op het juiste moment op het knopje. Dit geduld was makkelijk op te brengen. Ik kon zelf niets veranderen aan wanneer de golven kwamen en bovendien duurde het maar minuten.

Voor wie het nog niet wist, mijn heimelijk genoegen is Star Trek. Nee niet het verkleden, maar gewoon het kijken naar de series. In 2017 was er voor het eerst in meer dan tien jaar weer een nieuwe serie. Daar zat ik niet echt op te wachten, maar toen de serie eenmaal begonnen was, heb ik weer met veel plezier gekeken. Met geduld elke week wachten op een nieuwe aflevering. Vergelijkbaar met wachten op de golven. Je weet dat het komt. Dus dat is makkelijk. Na het einde van het seizoen begint het geduldig wachten op het nieuwe seizoen. Het lange wachten wordt volgende week bevredigd met weer een nieuwe aflevering. De spanning is bij mij opgebouwd en ik kan niet wachten. Uitgestelde behoefte bevrediging levert een mooi en uitbundig gevoel op. Geduld wordt beloond. Althans, er gaat iets komen. Ik moet maar afwachten of het echt leuk wordt.

Toen mijn zoons met hun rijlessen bezig waren, vonden zij het frustrerend dat zij na een paar lessen het niet gelijk goed konden. Als goede ouder, geef je dan aan, dat deze teleurstelling misschien te vroeg is en dat zij het wel gingen leren, maar dat zij iets meer geduld moesten hebben. Mijn vertrouwen, weten we inmiddels, was niet onterecht. Zij rijden als de beste – maar misschien praat nu alleen maar een trotse ouder. Van buiten er naar kijkend is het makkelijk praten. Heb geduld. Gewoon doorgaan met oefenen. Het komt goed. Als vader voel je dat het goed komt. En dat is niet moeilijk met zulke mooie mensen.

Voor mijzelf kan ik dat soort geduld ook opbrengen voor het oefenen van de yoga houdingen. Ik voel steeds meer controle over mijn lichaam. Sommige houdingen gaan als vanzelf en tot sommige krijg ik steeds meer toegang – een nette manier van zeggen dat ik ze nu nog niet kan. Door met geduld en discipline elke dag weer te oefenen, word ik beter en beter in het uitvoeren van de asana’s (houdingen).

Maar yoga is meer dan een aantal houdingen. In de oude teksten staan niet eens alle oefeningen die wij tegenwoordig allemaal doen. De houdingen die er wel in staan, moeten jou helpen met meditatie. Op het gebied van meditatie heb ik echt nog een hele weg te gaan. En dan vind ik het erg moeilijk om naar mijn eigen “wijze” woorden -als ouder aan mijn kinderen- te luisteren. Geduld? Nu! Ik wil het nu “kunnen”.

Yoga gaat wat mij betreft over jezelf vinden en vinden waar je voor staat. Ongeduld gaat mij daarbij niet helpen. Enthousiasme een beetje. Oefenen met meditatie zeker. Maar misschien moet ik vooral mijzelf een beetje opvoeden. Ik mag mijzelf leren om aardig te zijn voor mijzelf. Om te houden van mijzelf. Dat ik goed genoeg ben zo als ik ben. Als de meditatie mij niet meteen brengt wat het bij anderen wel doet, dan is dat niet erg. Ook zonder die ervaring mag ik er zijn. Moeilijk. Maar ook zoals ik nu ben, ben ik OK. Het is zeker waar. Nu, alleen het nog gaan geloven.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open en zoek ik de nuance. Ze zijn geïnspireerd door mijn reis tot yogaleraar. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak maken voor een coaching, dan kan je hier contact met me opnemen.