De titel van dit blog komt uit het boek Proef van Thich Nhat Hanh. Het boek gaat over met aandacht leven en eten. Ik ben dit samen met anderen in een online lees club (Sangha) gaan lezen, waarbij we met elkaar deelden wat we leerden of wat ons raakte. Wat gezegd wordt in zo’n besloten groep, blijft in zo’n besloten groep, dus dat zal ik niet met jullie delen, maar ik wil wel delen wat ik voor mijzelf meeneem over hoe ik mijzelf kan voeden.

Zoals jullie weten kom ik heel vaak aan en val ik net zo vaak weer af. Gemiddeld gaat het daarmee goed met me, alleen heb ik soms echt last van overgewicht. Dat overgewicht is in eerste instantie slecht voor mijn gezondheid zoals voor mijn bloeddruk en cholesterol. Daarnaast merk ik het vooral als ik bepaalde yogahoudingen doe of bepaalde kleren aantrek. Ik weet niet hoe het voor jullie is, maar ik weet genoeg over eten om te weten wat goed voor mij is, maar toch eet ik regelmatig meer dan ik nodig heb om mijn honger te stillen. Wat maakt toch dat ik soms niet kan stoppen met eten?

Ook zonder het lezen van dit boek weet ik het antwoord. Ik eet omdat ik onrustig ben of omdat ik verdrietig ben of omdat ik mij leeg voel of…. Zo zijn er vele redenen om te eten, naast het zorgen dat ik de juiste hoeveelheid voedingsstoffen binnen krijg. Voor mij komt het er op neer dat ik met eten gaten dicht die ik emotioneel voel. Door suiker, zout en vet naar binnen te werken hoef ik voor die tijd even niet te voelen wat ik voel. Word ik daar gelukkig van? Soms echt wel, maar alleen dan wanneer ik die “slechte” dingen eet omdat ik het echt lekker vind en er van geniet, niet als ik het naar binnen prop als verdoving of vervanging van gevoelens.

Aan het feit dat ik uiteindelijk steeds weer op een goed gewicht kom, valt af te leiden dat ik het blijkbaar wel kan, dat in balans en gezond eten. Maar ook al kan ik dat, ik moet het elke dag weer beoefenen. Een van de belangrijkste manieren om te voorkomen dat ik ontspoor is om er voor te zorgen dat ik mijzelf goed blijf voeden. Maar dan heb ik het niet over eten, maar over andere zaken die mij een blij en tevreden mens maken.

Elke week biedt Spotify mij twee lijsten aan. Op maandag één met oude muziek die bij mij zou passen en op vrijdag één met muziek die net uit is en die aansluit bij wat ik eerder luisterde. Ik weet dat veel mensen techniek en dit soort bedrijven wantrouwen, maar ik kan je zeggen dat het voor mij een genot is om steeds weer nieuwe muziek te ontdekken die mij blij maakt. Ik luister vaak muziek als ik wandel en soms wordt door de klanken die mijn oren bereiken dat wandelen bijna dansen van vreugde. Dit soort vreugde maakt dat ik dan echt geen behoefte heb aan eten.

Vaak is niets lekkerder dan iets te doen, waarvan ik weet dat ik het eerder heb gedaan en dat zoiets leuk was. Het voelt voor mij dan vertrouwd, veilig en de juiste en bekende sensaties komen bij mij binnen. Dus als ik naar een museum ga, zoek ik naar impressionisten of op de televisie zet ik elke nieuwe Star Trek serie onmiddellijk aan. Beide stellen mij eigenlijk maar zelden teleur. Als ze dat al doen, ligt dat meer aan mijn stemming dan aan het aangebodene. Dit is een soort kalmerende en sussende voeding.

Maar als ik dat altijd en alleen maar zou doen, gaat dat wat ooit als sprankelend  aanvoelde, ineens flets en flauw aanvoelen. Wat ik dan ook doe is in een museum naar de vertrouwde stukken op zoek gaan en mij ondertussen openstellen voor de nieuwe dingen die ook aan mij voorbijkomen. En op televisie of in de bioscoop kijk ik naar films of series die goede recensies krijgen. Soms zie ik dan iets moois, ontroerends of inspirerends wat ik anders nooit had gekeken en voel ik me een klein beetje rijker – een beetje gevoed.

Om mij rijk en weldoorvoed te voelen helpen naast opwekkende muziek, inspirerende televisie, verrassende films en prachtige kunst natuurlijk ook de alledaagse dingen als yoga, meditatie, lekker eten, werken, wandelen – zoals op de foto bij dit blog – en een boek (van bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh). En als ik eerlijk ben, kan heel veel mij een goed gevoel geven, als ik het maar met volle aandacht doe. Voor mij is dan ook het belangrijkste leerpunt uit het boek dat ik met aandacht dingen moet doen die mij positief voeden. Maar zowel dat wat ik doe als de aandacht zijn belangrijk, want alleen samen geven zij mij dat gevoel van warmte en eenheid.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.