Je kan echt van ieder mens dat je tegenkomt iets leren. Niets nieuws, maar de afgelopen tijd ervaarde ik het aantal keer. Ik ga zo de ervaringen delen, maar voordat ik dat doe, vraag ik je om nog een keer te kijken naar het plaatje bij dit blog. Dit is gewoon een plaatje van het internet (dus niet iemand die ik ken). Maar stel je de vraag eens: zou ik iets van deze persoon kunnen leren? Op basis van dit plaatje zou ik het niet weten, maar na de ervaringen die ik hieronder met jullie deel, kan ik niet anders zeggen: waarschijnlijk wel.

Ik begin met een werkvoorbeeld. Voordat ik op vakantie ging waren we met een team bezig met een plan voor volgend jaar. We wilden daarin een plaatje hebben van hoe onze huidige situatie er uit ziet. Dat bleek niet eenvoudig en voor mijn vakantie had ik de oplossing niet gevonden. Gelukkig was er een collega die tijdens mijn vakantie gewoon met pen en papier een plaatje had getekend. Niet gehinderd door het verlangen het compleet of precies te willen doen, was het hem dus wel gelukt. Het was de best haalbare weergave. Het liet andere mensen op simpele wijze zien hoe onze werkelijkheid er uitzag. Soms moet je ‘de werkelijkheid’ blijkbaar niet zo nauw nemen om aan anderen iets duidelijk te kunnen maken. Weer wat geleerd.

Ook bereikte ons het nare bericht dat een vriend weer ziek was. Zoals je begrijpt was het niet de eerste keer. Weet je wat zijn reactie was? Het ziet er nu niet goed uit, maar de vooruitzichten zijn niet slecht, dus we gaan maar gewoon voorwaarts. Ik weet niet of ik na meerdere slechte berichten datzelfde optimisme zou kunnen hebben. Maar door op een donker moment, naar het licht te kijken komt er blijkbaar een kracht op gang die je er keer op keer doorheen kan slepen. Mooi om dit te zien.

Ik merk dat als ik zelf in het hier en nu ben, er weinig angst of verdriet is. Verdriet gaat vaak over wat je verloren hebt in het verleden en angst gaat vaak over waar je bang voor bent in de toekomst. Als jij je richt op het hier en nu is zowel het verleden als de toekomst er niet en heb je dus ook niet (zoveel) last van angst of verdriet. Dit zag ik weer op een dag die ik doorbracht in de nabijheid van een verstandelijk gehandicapte vriend. Alles wat hem overkwam op die dag, nam hij zoals het was. Hij constateerde dat iets niet ging zoals verwacht en nam een andere route. Niet één keer, maar meerdere keren. Mijzelf kennende zou ik allang uit mijn dak gegaan zijn. Hij niet. Hij bleef in het hier en nu en kon gelijkmoedig verder gaan. Dat mag ik dus echt wel van hem leren.

Let wel, leren betekent niet dat je als de ander moet worden. Ik zou namelijk niet willen ruilen met die mensen. Ik ben wie ik ben. Ik heb meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Deze drie mensen kunnen op dit moment de wereld aan met gelijkmoedigheid, optimisme en focus. Misschien zit dit allemaal ook in mijn pakket – waarschijnlijk wel. Alleen door echt vanuit hun perspectief de zaken te bezien kan ik dit van hen leren.

Vaak als ik naar een ander kijk of luister, probeer ik dat wat ik zie en hoor te kaderen met mijn kennis en waarden. Ik zie niet wat zij zien, want ik kijk met mijn blik die gevormd is door waar ik vandaan kom. Ik geloof niet dat we zomaar van ons eigen perspectief afkomen, maar door te proberen te kijken met de ogen van de ander is er een kans dat er voor ons een nieuwe wereld opengaat. Dus. Hoe lastig het ook is, laten we eens proberen onze oordelen achterwege te laten en met een frisse blik naar onze omgeving te kijken. Wie weet leer je zomaar wat nieuws.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.