Binnenkort wordt in Nederland overdag de maximum snelheid verlaagd en dat betekent dat ik wat langzamer moet gaan rijden. Ik ben niet zo fan van autorijden, maar als ik weer eens van Rotterdam naar Bilthoven rijd, dan staat mijn cruise control op honderddertig. Zodra het mag gaat mijn voet op het gaspedaal en vind ik het jammer als ik moet afremmen doordat het verkeer mij laat afremmen. Wat daar op snelweg gebeurt, vindt ook plaats in mijn leven. Alles moet met de maximale snelheid. De vraag is of dit goed voor me is en of het niet een tandje minder mag.
Alsmaar doorjakkeren is misschien de beste beschrijving van hoe ik zaken aanpak. Ik ga door met wat ik aan het doen ben, totdat ik het doel bereikt heb. Nou is het allemaal wel wat kalmer geworden in de loop der jaren. Maar als ik zelf achter het stuur zit dan gaat bij mij het “snelheids-monster” aan. Zowel in de auto als in het dagelijks leven.
Er zit ook echt een positieve kant aan dit gedrag van mij, anders zou ik het al niet zo lang volhouden. Doordat ik zo doelgericht ben, maak ik de meeste dingen af en ben ik altijd op tijd. Nadat ik ergens ben aangekomen of mijn doel is bereikt, kan ik prima mijn rust vinden en nemen. Het gevaar zit hem in als ik iets niet bereik of niet op tijd ben, dan ontstaat de stress.
Gelukkig heb ik steeds vaker rust in mijn lijf en mijn hoofd. Ik mediteer sinds kort dagelijks en ik lijk daardoor van binnenuit rustiger te worden. Ik begrijp niet hoe dat werkt, maar laatst heb ik richting Bilthoven slechts honderd in de rechterbaan gereden, Het voelde passend, fijn en goed. Ik begreep op dat moment niet waarom de andere weggebruikers zo hard reden en ik begreep ook niet waarom mensen tegen het verlagen van de maximale snelheid zijn. Het voelde veiliger en het kostte mij slechts enkele minuten meer reistijd.
Grappig, als ik onrust bij anderen zie, zeg ik “doe rustig aan”. Alleen als ik zelf die onrust voel, dan vind ik het normaal en moeten anderen dat maar begrijpen. Raar toch hoe je vanuit jouw perspectief altijd goede redenen hebt om te doen wat je doet, maar van iets verderaf bezien het minder goed te begrijpen is. Kon ik altijd al dingen van een afstand bekijken of komt het meer naar boven doordat ik mediteer?
Maakt mediteren mij nou rustiger of kan ik mediteren omdat ik rustiger word? Maar hoe relevant is het antwoord op deze vraag? Het belangrijkste is dat ik me goed voel bij mediteren en dat ik me goed voel bij de rust in mijn autorijden en andere dagelijkse activiteiten. Het is fijn om dit zo hard op uit te spreken. Niet om jullie te overtuigen, maar om te merken wat er voor moois in mijn leven gebeurt. Je zou het iedereen gunnen, maar het plezierige is dat iedereen op zijn eigen manier zijn eigen geluk vindt.
Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.
Het is heel verschillend. Al jaren rijd ik rustig 100 op de rechterbaan, maar met mediteren gaat het wisselend, net als met yoga trouwens. Ik heb het gevoel dat ik in het zwembad en hardlopend meer zen word/ben. Als ik me goed voel vindt ik het wel best, maar als ik me niet goed voel dan wil ik bij yoga en meditatie van alles bereiken 😉
LikeGeliked door 1 persoon