Ik hoorde laatst weer eens over de vier edele waarheden van de Boeddha. Ik begreep dat wij mensen lijden door onder andere onze verlangens. Toen ik vroeg hoe het zat met mijn verlangen naar yoga en stilte, was het antwoord dat je ook heilzame verlangens hebt. Deze gedachte maakte dat ik ging onderzoeken hoe het met mijn dagelijkse verlangens zit en wat ze met mij doen.

Ik kan mij herinneren dat ik vroeger altijd van alles wilde hebben. De nieuwste stereo. Het nieuwste hippe boek. De laatste CD van mijn favoriete artiest. Een nieuw gadget. En ga zo maar door. Als je ooit verhuisd bent, dan weet je hoe vermoeiend het is om al die spullen te moeten verplaatsen. Maar als je ooit een huis van iemand anders hebt moeten leegruimen dan wordt het je pas echt duidelijk hoeveel nutteloze troep een mens om zich heen verzamelt. Voor je eigen troep heb je altijd een mooie logische verklaring of herinneringen die maken dat je vasthoudt aan spullen. Alleen bij spullen van een ander denk je eerder, waarom?

Die waarom-vraag ben ik aan mijzelf gaan stellen bij alles wat ik wilde gaan kopen. Als ik dit straks bezit, wat ga ik er dan mee doen? Wat voegt het toe? Maar ook, wat denkt degene die ooit ons huis moet opruimen over de spullen die wij in onze kasten bewaren? Dat laatste doet er natuurlijk niet echt toe, maar het is een mooie manier om te toetsen of het echt wel nodig is wat je nu weer wil hebben. Het heeft mij in ieder geval geholpen. Er komen steeds minder spullen ons huis in. En belangrijker, ik ben blij met wat ik heb gehouden. En als dat in de toekomst niet meer het geval is dan gaat het weg.

Er werd mij gevraagd om voor de meditatietraining een week lang op te schrijven wat ik die dag prettig vond. Ik kwam er achter dat eten een belangrijk onderdeel was. Het lijkt mij prima dat ik eten lekker vind en er van geniet. Maar als ik eerlijk ben, doe ik nu soms met eten wat ik vroeger met spullen deed. Steeds maar “jagen” naar meer, terwijl als ik kijk naar wat ik prettig – lekker – vind, dat het slechts enkele dingen zijn. Misschien moet ik nu voor eten dezelfde stap gaan maken als ik ooit voor spullen deed. Alleen dát eten, waar ik echt gelukkig van word en al het andere eten laten staan. Het zou zo maar eens kunnen helpen bij het kwijtraken van overbodige kilo’s.

Het is moeilijk de balans te vinden tussen streng voor jezelf zijn en jezelf geven wat goed voor je is. Een verlangen hebben is normaal. Je verlangt meestal naar iets, omdat je een leegte wil opvullen. Of je verlangt naar iets omdat je hoopt dat het een ongemak oplost. Zo vult eten een lege maag en eten haalt het ongemak van honger weg. Lekker eten prikkelt bovendien je smaakpapillen. Het lijkt mij dus prima dat ik geniet. Alleen nu nog de balans vinden tussen genieten en stoppen wanneer je zonder aandacht eet en het geen genieten meer is. De eerste tien M&M’s kunnen misschien echt genieten zijn, maar ik weet dat de volgende honderd dat eigenlijk niet zijn.

Ach ik ben ook maar een mens. Ik heb verlangens, behoeftes, angsten, sterktes en zwaktes. Het is goed dat ik me realiseer dat niet alles wat ik wil, goed voor me is. Soms zal het me lukken om alleen te doen wat goed voor mij is. Soms niet. Dat vind ik jammer. Maar wat ik er ook van vind, het is wat het is. Soms krijg ik wat ik verlang. Soms niet. Hoewel het niet altijd even leuk is om iets niet te krijgen, is het misschien wel goed voor me.

– Dalai Lama –

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.