Als onderdeel van mijn yoga-opleiding ben ik begonnen aan een module over mediteren. Het leek mij tof om mediteren te leren zodat ik eindelijk zou stoppen met denken. Deze module wordt gegeven bij Saswitha, dus het “moet” wel van een goede kwaliteit zijn. Dus NU kwam het goed. Helaas. Na een korte introductie zei de leraar dat we na deze training geen meditatieleraar zouden zijn en ook dat het een illusie is dat je hoofd leeg raakt door mediteren. Maar wat gaat mediteren mij dan wel brengen?

Ik weet dat er geen lifehacks zijn waarmee je met een app binnen een paar minuten helemaal zen bent. Maar helaas ben je dus ook niet zen na een training van bijna 40 uur. Niemand kan je vertellen hoe JIJ van binnenuit bij jezelf kan zijn en blijven. Het enige wat een leraar kan doen is je helpen uit te vinden hoe jij dit zelf kunt doen. En dat pad vinden lukt alleen door te oefenen. Veel te oefenen met houdingen en met meditatie.

Yogahoudingen doe ik al weer een tijdje en elke keer als ik een houding doe, voelt die anders aan. Mijn hoofd is anders. Mijn lijf is anders. Ik begin er aan te wennen. Het begint zelfs vertrouwd te worden dat mijn lijf geen moment hetzelfde voelt. Toch raar dat ik mij nooit had gerealiseerd dat ook mijn geest geen moment hetzelfde is. En dat terwijl ik zoveel tijd in mijn hoofd doorbreng.

Een van de tips die we kregen was dat je jouw geest kan zien als een jonge hond. Een pup gaat altijd enthousiast op zoek naar iets nieuws – ook al is dat niet handig of misschien zelfs gevaarlijk. Dus wat doe je als liefhebber van je hond? Je pakt hem met liefde en geduld op en brengt hem keer op keer terug naar waar hij wel moet zijn. Tip: Kijk eens of je dat ook met je geest kan doen. Breng hem steeds terug naar waar jij hem wil hebben.

Yoga schijnt over het stilzetten van de wervelingen van de geest te gaan. Of over de ontdekking van jezelf. Ik voel in ieder geval dat het verstillen van de geest gaat helpen om dichter bij de kern van mijzelf te komen. Na de eerste les begin ik met babystapjes wat discipline in mijn geest te krijgen. Het is niet veel, maar ach, een kind dat probeert te gaan lopen accepteert een val en gaat weer verder met de poging te leren lopen. Ik moet het dus maar gewoon proberen, falen, weer proberen en maar zien waar het mij brengt. De eerste stapjes voelen in ieder geval fijn. In mijn lijf, maar zeker ook in mijn hoofd.

De Boeddha – Ehipassiko

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.