Ik vind vrouwen met make-up er soms prachtig uit zien. Af en toe draai ik me op straat zelfs om als ik aan een “verzorgde” vrouw voorbij loop. Dat moet ik nog een keer zien, is dan blijkbaar mijn onbewuste reactie. Toch heb ik bij een tweede blik bijna altijd een aarzeling. Naar wie of wat kijk ik nu eigenlijk? Kijk ik naar een persoon of kijk ik naar een perfect plaatje?

Er zijn dagen dat we ons niet top voelen. Op zo’n moment kan je bijvoorbeeld een extra leuke en kleurige trui aan doen. Je voelt je beter en vaak reageert de wereld om je heen positief. Wat een leuke trui! Wat zie je er goed uit! Die reacties doen je goed. Je voelt je als vanzelf weer een klein beetje beter. De trui maskeert op dat moment je echte gevoel en sleept je er even doorheen. Gelukkig maar. Je hebt soms even iets nodig om je een oppepper te geven. Zou het kunnen dat make-up ook zoiets is? Een masker dat je door een lastig moment heen helpt?

Op het moment dat ik mij weer eens “beter” voordoe dan ik mij voel, vind ik het fijn als iemand dat ziet en dat benoemt. Er wordt dan namelijk aandacht aan mij besteed en niet aan mijn uiterlijke verschijning. Ik, maar ik vermoed iedereen, heeft de behoefte om gezien te worden, zelfs zonder opsmuk en franjes. We willen dat de pure ik gezien wordt. Alleen doordat we onszelf beschermen hebben we vaak lagen om ons heen gecreëerd. Maar door die lagen maken we het voor anderen moeilijk om onze echte en pure ik te zien.

Ik heb als man nooit mijn vlucht gezocht in make-up. Het was (en misschien is) niet sociaal geaccepteerd om als man een masker van make-up te dragen. Ik moest en moet het doen met kleding. Maar ook ik zoek bescherming in wat letterlijke lagen. Als je jezelf laat zien, dan kan elke reactie op jou voelen als een directe aanval. Dus hoop je dat zo’n extra laag bescherming biedt. Maar je gaat je vaak identificeren met één van die lagen en dan voelt een opmerking op een laag toch net zo goed als een aanval op jou. Naaktheid blijft lastig, maar je verbergen lijkt toch ook niet de oplossing.

Terug naar de voorbijganger op straat. Als ik reageer op het mooie plaatje is daar niets mis mee. Dat een vrouw (of man) zich mooi opmaakt is natuurlijk ook prima. Alleen is het handig om ons allebei te realiseren dat er een laagje tussen ons in zit. Soms is een laagje ter bescherming echt nodig, maar ik vermoed vaak van niet. Als de lagen nodig zijn, doe het vooral, maar als ze onnodig zijn, pel ze dan af. Want jezelf zijn maakt je gelukkig, ook al is die zelf misschien niet het perfecte plaatje.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.