Tijdens de derde dag van mijn yoga-opleiding hadden we het over verschillende soorten pijn. Te weten pijn die je beschadigt en pijn die aangeeft dat je verder gaat dan je normaal gewend bent. Bij de eerste moet je stoppen en bij de tweede kan je nog even volhouden. Hoe weet ik zeker dat de gewenningspijn niet over gaat in een pijnlijke blessure? Sowieso, hoe weet of voel ik het verschil? Tijd voor bewustwording van de verschillen. In mijn lichaam. In mijn hoofd. In mijn leven.

Eerder dit jaar heb ik in een blog eens naar tegenstellingen gekeken. Toen kwam ik tot de slotsom dat misschien wel niets een tegenstelling is. Maar toch, hoe zit het dan met licht en donker, nat en droog, stijf en soepel of links en rechts? Dat zijn toch tegenstellingen? Ik zie dit soort zaken liever als een glijdende schaal. Het is immers bij middernacht volledig donker en bij mid-dag vol licht. En daartussen heb je bijvoorbeeld de dageraad of zonsondergang. En zo liggen er bijna altijd allerlei nuances tussen twee uitersten in.

Eigenlijk vind ik het juist het mooiste om te ontdekken wat voor verschillende nuances er zijn. Zowel bij mijzelf als bij anderen. De werkelijkheid is eigenlijk nooit zo zwart/wit als we hem doen voorkomen. De lol zit vaak in dat iets net even anders is. Dus ik geniet van alle verschillende tinten die ik -in mij- tegenkom.

Respect vind ik belangrijk. Voor de natuur en alle levende wezens, voor mijn ouders, mijn leraren, maar ook voor mijzelf. Iedereen die een opwarmingsoefening of yoga doet, merkt vast wel eens dat de stretch naar links veel soepeler gaat dan die naar rechts (of andersom). Voor mij geldt dat ik dan niet tevreden ben en dat ik dan probeer de stijve kant nog eens extra aan te pakken. Helaas heeft dat soms juist het tegenovergestelde effect en vererger ik soms de kwaal.

Misschien is het dus wel wijs om verschillen niet te zien als iets naars, maar om het te onderzoeken en er naar toe te bewegen. Nog even terug naar de soepelere linkerkant. Waarom was de linkerkant soepeler? Heb ik rechts spanning vast gezet? Heb ik verkeerd in bed gelegen? Gespannen in de auto gezeten? Kan ik wat met het antwoord? Kan ik er wat aan doen? Soms niet. Soms wel. Maar aanschouw het verschil en bepaal of je er wat mee kan of wil doen.

Als laatste vind ik het gewoonweg fijn om de verschillen te verbinden. Of om het midden te zoeken tussen de uitersten. Of om deze krachten samen te brengen. De balans tussen verschillen vinden, voelt vaak krachtig en helend. En dat voelt goed. Voor mijzelf en ook in de verbinding met anderen.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak maken voor een coaching, dan kan je hier contact met me opnemen.