Misschien ken je het wel. Als je auto rijdt, stuur je onbewust naar dat waar je naar kijkt. Of misschien heb je die ervaring met een bal volgen bij tennis, hockey of voetbal. Je gaat daar naar toe, waar je naar kijkt. Misschien is dat dan ook de reden waarom doelen stellen zo goed werkt als je iets wilt bereiken. Of toch niet?

Tijdens de tweede dag van mijn yoga opleiding werd het “uiteinde begrip” geïntroduceerd. Door te kijken naar je hand terwijl je een beweging inzet, volgt je lichaam als vanzelf. Als je het zelf uitprobeert, dan zal je merken dat dit op een hele natuurlijke manier gaat. Als yogi kan ik me wel eens afvragen hoe ik die beweging dan doe. Terwijl door mijn denken juist houdingen en bewegingen verkrampt raken. Dus volg je hand, jouw lichaam voegt zich vanzelf naar de houding. Jouw uiteinde helpt soms als vanzelf.

Er zitten natuurlijk beperkingen aan. In dit geval aan waar jij jouw hand naar toe kan laten gaan. Als je iemand anders zijn arm in een 90 graden hoek kan zetten en jij niet, dan kan jij jouw hand dus niet op dezelfde plek krijgen als die ander. Jouw uiteinde en dus jouw doel is een andere. Als je een doel probeert te bereiken wat past bij een ander, dan kan het bij jou juist een blessure opleveren. En dat willen we toch niet?

Soms bedot ik mijzelf. Ik doe dan alsof ik accepteer dat ik kan wat ik kan (en meer niet). Ondertussen probeer ik toch naar die andere plek te komen. Door dit soort doelen te stellen, raak ik dan, soms letterlijk, verstrikt. Ik raak af van mijn eigen en natuurlijk pad, waardoor ik uiteindelijk alleen maar ongelukkig word. Laat ik nou gewoon doen wat ik kan en er op vertrouwen dat dat genoeg is. En, is er morgen meer, dan is dat ook goed.

Nog grappiger is dat soms ik mijn hand aan het volgen ben en ik dan veel verder kom dan ik ooit had verwacht. Meestal gebeurt dit als ik zonder stress ben en gewoon alleen maar doe. Dus mijn hand – mijn einde – mag mij richting geven. Door dit niet te sturen maar relaxed te “volgen”, bereik ik op een ontspannen manier hetzelfde en soms zelfs meer.

Ik heb voor de komende jaren een mooi doel. Het afronden van mijn yoga-opleiding. Alleen het wezenlijke en echte doel is niet de opleiding maar het mijzelf opnieuw (uit)vinden. Waarschijnlijk gaat de opleiding mij daar mee helpen, niet als doel, maar door wat ik daar doe. Dus bij deze. Ik ga mij niet focussen op het afronden. Ik ga mij richten op de reis. En ik ga genieten van wat ik er ga leren over mijn eigen innerlijke wereld.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak maken voor een coaching, dan kan je hier contact met me opnemen.