Luister naar je lichaam is een uitspraak waar ik volledig achter denk te staan. Mijn lichaam heeft mij al vele keren signalen gegeven die mij hebben geholpen of in ieder geval hadden kunnen helpen. Nu kwam ik er deze week achter dat ik mijn voeten blijkbaar niet als onderdeel van mijn lichaam beschouw. Want ik kreeg een signaal van mijn voet in de vorm van een blaar, maar ik deed er vijf dagen over voordat ik erop reageerde. Wat maakt nou dat ik zo laat reageer?

Als ik een gedachte in mijn hoofd heb, dan gaat deze niet zo maar weg. Of ik ga er mee aan de haal en speel er mee. Of ik ga piekeren en moet hem bewust laten vertrekken. Van jongs af aan zit ik al in mijn hoofd. Voordat ik leerde luisteren naar wat onder mijn nek gebeurde, moest ik leren dat ik naar de fysieke signalen van mijn hoofd moest luisteren – die signalen kwamen in de vorm van hoofdpijn. Daarna ben ik pas gaan leren dat mijn lijf mij ook wat te vertellen heeft. Als ik goed oplet en hoor wat mijn lijf me te vertellen heeft, kan ik soms fouten of misschien zelfs lichamelijke kwalen, voorkomen.

Mijn grootste talent zit misschien wel in mijn denkkracht. Het is fijn om dingen te doen vanuit mijn kracht. Alleen, ik ben meer dan mijn denken. Het is dus fijn dat ik op een gegeven moment heb geleerd om ook mijn andere talenten te ontwikkelen, zoals mijn intuïtie. Toch zal ik in een situatie van stress terugvallen op wat ik het beste ken: denken. Veel denken. Ook al weet ik dat ik met denken juist een hoop belangrijke dingen niet kan oplossen. Maar weten is niet genoeg, je moet er wel wat mee doen.

Een blaar is nou typisch iets dat je niet kan oplossen met denken. Daar heb je nou juist fysieke dingen voor nodig. Zo wist ik dat ik mijn voeten in een bad met basisch zout moest doen. Weten? Ik voelde dat het goed voor mij zou zijn, maar hoe kan dat nou toch? Vertrouwen op mijn gevoel blijft na al die jaren nog spannend. Ook dit keer bleek dat mijn gevoel goed was. Na een half uurtje met mijn voeten in het water voelde ik mij als herboren. Mijn blaar was verschrompeld tot een stukje extra vel en al het ongemak was verdwenen. Misschien toch maar eens vaker luisteren naar mijn gevoel?

Ik loop tegenwoordig in mijn lunchpauze een rondje in de stad. Dat doe ik op mijn kantoorschoenen. Als ik thuis ben en ga wandelen, dan doe ik wandelschoenen aan. De dag dat ik mijn blaar opliep, voelde ik dat mijn voeten gevoelig waren en wist ik dat ik tussen de middag ook beter wandelschoenen aan kon doen of dat ik niet moest gaan wandelen. Maar mijn behoefte aan de wandeling was te groot en mijn weerzin om van schoenen te wisselen ook. Kortom, ik wist van tevoren dat ik een risico nam en toch ging ik door. Het zou toch wel meevallen? Niet dus. Een pijnlijke les die ik misschien nu beter onthoud.

Tijdens het wandelen doen mijn voeten het werk. Ik heb niet goed naar ze geluisterd, terwijl ik dacht dat ik goed naar mijn lichaam luisterde. Ik denk op mijn werk ook dat ik goed naar de mensen om mij heen luister. Ik doe in ieder geval mijn best. Maar door de les die ik van mijn voeten heb geleerd, ga ik toch maar weer eens extra goed opletten of ik echt goed luister naar degene die het “echte” werk doen. Het zou zo maar kunnen dat wij daar allemaal beter door worden.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.