Ingewikkeld. Ik hoor het mijzelf de laatste tijd vaak zeggen als iemand mij een verhaal vertelt. Of het nou een verhaal is van een iemand die ik tegenkom bij het uitlaten van mijn hond of het verhaal van een neef op een begrafenis. Ik hoor dat deze mensen met dillema’s zitten. Achter een simpel verhaal gaat vaak een grote hoeveelheid verschillende kanten en nuances schuil. Ik herken hun verhalen alsof het de mijne zijn. Vaak voelt mijn werkelijkheid ingewikkelder dan het vanaf de buitenkant lijkt.

In het project waaraan ik werk, praten we regelmatig over de klussen die nog geklaard moeten worden. We overleggen dan met verschillende mensen en proberen per onderdeel in te schatten hoeveel tijd en moeite dat stukje zal gaan kosten. Wat opvalt is hoe vaak de mensen die de taak niet gaan uitvoeren, denken dat het minder werk is, dan degene die het daadwerkelijk moet gaan doen. We grappen dan regelmatig “hoe moeilijk kan het zijn?”. Wanneer degene die het moet gaan doen in wat meer detail uitlegt wat voor handelingen hij moet gaan verrichten om het probleem op te lossen, begrijpen we wat er lastig is. Kennis geeft inzicht en dat geeft weer begrip.

Soms gebeurt er tijdens zo’n sessie precies het tegenovergestelde. Zij die er geen verstand van hebben, schatten een onderdeel als heel ingewikkeld in, terwijl de ervaren rot aangeeft het in een uurtje geklaard te kunnen hebben. Ook hier is het de kennis die maakt dat je bepaalde problemen makkelijker kan oplossen. Je hebt een bepaald probleem al vaker gezien en kent de soms onlogische oplossing. Ook dit herken ik. En soms zat ik dan juist weer fout door mijn ervaring. Mijn ervaring gaf mij een richting terwijl een nieuw probleem juist een nieuwe aanpak nodig had. Zoals ik al zei, het is allemaal niet eenvoudig.

Toch kan ik in een project moeilijke problemen makkelijk maken door het op te delen in kleine stukjes. Of ik breng een probleem terug tot de basis: wil ik iets wel of niet? Wil ik hiervoor de moeite doen, ten opzichte van wat het oplevert? Op die manier ontdoe ik een ingewikkeld probleem van de franjes en dan wordt het voor mij makkelijker om keuzes te maken.

Het grappige is dat wat ik beschrijf over werksituaties bijna één-op-één op mijn leven -of moet ik op mijn levenswerk zeggen- van toepassing is. Van een afstandje bezien, zijn de problemen die ik zelf zie, helemaal niet groot. Hoe ouder ik word, hoe makkelijker sommige zaken worden. En al mijn dillema’s kan ik tot simpele ja/nee vragen terugbrengen. Alles is simpel. Zo voelt het alleen niet.

Als ik het over voelen heb, zeg ik eigenlijk misschien wel denken. Want als ik mijzelf de ruimte gun om rustig te gaan zitten, mijn ogen te sluiten en rustig te ademen, dan voel ik mij één worden met alles om mij heen. Dan is alle complexiteit deel van mij en lijkt alles logisch en harmonieus. Alleen mediteer ik te weinig. Ik ga soms juist meer denken en daarmee wordt alles alleen maar ingewikkelder. Terwijl ik weet en voel dat “eenvoudig” rustig ademen zonder na te denken, mij juist zou kunnen helpen. Maar juist dat vind ik blijkbaar te ingewikkeld.

 Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.