Een tijd geleden wees iemand mij op een taalfout in mijn blog. Als herstellende perfectionist baalde ik best wel en ging te rade bij mijn vrouw. Ik laat namelijk mijn blogs door mijn vrouw editen, juist omdat ik mijn eigen taalfouten niet zie. Wat ik mij door de vraag van de lezer realiseerde is dat als ik niet zou durven om haar te hulp vragen bij het schrijven van blogs, ik waarschijnlijk geen blogs had durven plaatsen op het internet.

“Wat als ik het alleen goed kan als ik hulp vraag?”

Ik weet al heel wat jaren dat ik alles graag helemaal goed doe. Ik weet wat de kracht er van is. Ik weet ook dat er een schaduwkant aan zit. Je doet bijvoorbeeld ergens heel erg lang over, omdat het nooit goed genoeg is. Of je durft iets niet te tonen omdat het niet aan jouw normen voldoet. Wat nou als het wel goed genoeg kan zijn, als je het niet helemaal alleen hebt gedaan? Mag ik van mijzelf wel iets met hulp van anderen doen? Ooit was het antwoord nee. Gelukkig is het antwoord al heel lang ja.

“Luister naar je lichaam, het is jouw perfecte adviseur”

Het is een bewuste keuze om toe te geven dat ik iets niet perfect kan. Mijn lichaam helpt mij met signalen. Hoofdpijn of verkrampte spieren geven “perfect” aan dat ik krampachtig iets probeer te bereiken, wat ik misschien niet helemaal goed kan. Waar ik deze signalen vroeger negeerde kan ik nu – gelukkig snel – het signaal herkennen en er iets mee doen. Het belangrijkste middel om dingen beter te kunnen doen, is hulp vragen.

“Mijn zwakte toegeven is mijn sterkte geworden”

Na jaren oefenen hoef ik geen pijntjes meer te voelen voordat ik hulp vraag. Ik weet wat ik goed kan, wat ik best aardig kan en wat ik gewoonweg niet kan. Mijn drijfveer zal wel blijven om het altijd zelf te doen en zelf beter te doen. Toch, door tegen mensen te zeggen: “ik zie dat jij dat goed kan, wil je mij helpen en dit voor mij doen”, bereik ik meer dan ik ooit in mijn eentje zou kunnen bereiken. Inmiddels is het weten wat ik wel en niet kan en voor dat laatste hulp te vragen juist een van mijn sterke punten geworden.

“Ik mag best aardig zijn tegen mijzelf als het niet lukt”

Ik leer nog steeds bij. Onder andere ook dat hulp vragen toch steeds niet altijd vanzelf gaat. In de afgelopen maanden heb ik ontdekt dat als ik mij vergis, ik ook niet op mijzelf hoef te mopperen. Soms gaat het goed met mijn voornemen en soms niet. In beide gevallen ben ik nog steeds een best aardige vent, die best wel wat goed doet, maar soms ook niet. En dat is wat het is.

Ik ga de komende tijd nog verder met oefenen. Mocht je zien dat ik hulp nodig heb, bied het mij vooral aan. Ik zou het zo maar eens kunnen aanvaarden. Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter en Instagram. Wil je een keer met mij gedachten wisselen dan kan je hier contact opnemen.