Nee de titel van dit blog heeft geen spel- of taalfout, het heeft een woordspeling. Gelukkig heb ik iemand in mijn leven die elk blog naspeurt op domme taalfouten, zodat ik u als lezer daar niet mee lastig val. U bent hierdoor een gelukkig mens, maar ik ben een nog gelukkiger mens omdat ik van nog meer mooie kanten van haar mag genieten.

Dit jaar vieren wij ons fluwelen huwelijk. Weet u niet hoeveel jaar dat is, dan mag u het op het internet opzoeken, maar het is in ieder geval best lang. Het mooie van ons langdurige verbond is dat wij samen al veel hebben meegemaakt – zowel mooie als verdrietige zaken. De jaren zijn voorbijgegleden als zacht fluweel, maar ook wij schuren wel eens. Misschien gewoon een typisch gevalletje van “geen modder, geen lotus”.

Als je het leven al zo lang met elkaar deelt, leer je de dingen die de ander pijn doen best goed kennen. Dus als ik iets zie gebeuren waarvan ik weet dat mijn geliefde daar last van gaat hebben, dan voel ik die pijn bij voorbaat ook al een beetje.

Die inleving is op de goede momenten iets wat empathie wordt genoemd en op de slechte momenten is dat toe-eigening van de gevoelens van de ander of zelfs bemoeizucht. Nog erger, hoe lang ik haar ook ken, ik weet nog steeds niet zeker wat zij van iets gaat vinden. Ik verander elke dag en zij net zo, dus iets wat zij gisteren vervelend vond, hoeft zij vandaag niet meer vervelend te vinden.

Maar zelfs als dingen niet fijn voor haar zijn, dan heeft meegaan in haar pijn geen enkele zin. Het is niet mijn pijn. Ik kan er alleen iets aan doen, als ik iets doe waarmee ik haar raak. Alleen dan komen we precies op het punt van het verschil tussen leiden en lijden.

Ik heb mijn eigen pijntjes en zorgen. Zij heeft die ook. Soms hebben we gedeelde zorgen, zeker als het gaat over ons gezin, familie of vrienden. Maar ik lijd door de dingen die ik meemaak en heb meegemaakt. Zij ook. Als zij mijn lijden erbij neemt of ik het hare, dan lijden we allebei twee keer zoveel en we hebben waarschijnlijk al genoeg aan onze eigen sores.

Zij hoeft mijn pijn niet over te nemen – dat wil ik niet en ik weet dat zij dat andersom ook niet wil. Alleen doordat ik weet dat zij er is om met liefde naar mij te luisteren en om zowel met sympathie als in eerlijkheid over van alles met mij te praten, voel ik mij veilig en gedragen. Ik voel mij dan niet alleen. Ik voel mij dan heel.

Het moge duidelijk zijn dat de titel van dit blog geen fout is. Ik wil mijn leven helemaal niet alleen leiden, ik wil het juist delen met mijn geliefde. Voor mij betekent dat alleen niet dat wij alles samen doen, samen leuk vinden of dat wij samen lijden door hetzelfde. Voor mij zit de kracht en de liefde van ons huwelijk in dat we ons zelf mogen zijn – altijd. Leuk of niet leuk. Mooi of niet mooi. Vreugdevol of verdrietig. Dat maakt dat zij voor mij een parel is en dat ons huwelijk een parel is. O nee, dat is pas volgend jaar.

uit “How to love” van Thich Nhat Hanh

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.