Ik houd van films. Mede doordat mijn zoons een steeds zelfstandiger leven leiden, heb ik er ook weer meer tijd voor. Ik zag de afgelopen dagen drie films met onder andere Robert Redford, Vanessa Redgrave en Joanna Lumley. Deze acteurs zijn respectievelijk 82, 81 en 72 jaar oud. Ik werd blij van deze films. Ik realiseerde mij dat de meeste films die ik zie vooral over jonge mensen gaan. Ik besefte mij ook dat het voor mij belangrijk is dat deze films voor mij een fijn perspectief schetsen. In deze films hebben de mensen in hun leven ook minder leuke dingen meegemaakt of het gaat op het moment in de film heus niet allemaal van een leien dakje. Deze films laten zien hoe je met ouder worden om kan gaan.

Vroeger ging je na je pensioen achter de geraniums zitten. Dat is niet meer zo. Gelukkig maar, want in deze films zie je goed dat als je actief bent, je (op een of andere manier) blij wordt. Natuurlijk heb ik zo nu en dan behoefte aan rust. Die moet ik nemen. En misschien is het zo dat naar mate je ouder wordt, je eerder of vaker je rust moet pakken. Toch is het zo, dat die rust niet te lang moet duren. Of het nou klussen, dansen of met een hond lopen is, iets actief te doen hebben, brengt vreugde.

Hoe ouder je wordt hoe minder leeftijdsgenoten er om je heen zijn. Het is fijn om met generatiegenoten te praten over het leven van toen en nu, je hebt immers hetzelfde perspectief. Aan de andere kant vind ik het juist ook leuk om van generaties jonger en ouder te horen hoe zij zaken zien. Praten met anderen doet mijn zorgen verdwijnen, en als ik de films mag geloven, geldt dat voor meer mensen. Als je, net zoals ik, niet uit een grote familie komt, dan zul je misschien iets meer je best moeten doen om mensen om je heen te verzamelen waar je mee kunt praten. Maar het is, wat mij betreft de moeite zeker waard.

Het geeft rust om alles bij het oude te laten. Het geeft energie om iets anders te doen. Zoals wel vaker is balans voor mij de beste weg. Ik begrijp dat mensen zeggen: “Ik doe dat al zoveel jaren zo, ik ben te oud om te veranderen”. Aan de andere kant heb ik tot nu toe nooit stil gestaan. En als ik naar de mensen om mij heen kijk, hoeft dat ook niet zo te zijn als je (nog) ouder wordt. In alle drie de films is het namelijk juist de verandering die maakt dat personages goede zin in het leven blijven hebben.

Leef in het nu is een mooi motto. Hoe ouder je wordt des te meer je hebt om op terug te kijken. Meer om trots op te zijn, maar ook meer om spijt van te hebben. Het is goed om terug te kijken en te herinneren wat mooi en verdrietig was, maar je kan alleen maar vandaag leven. Vandaag kan je lachen, wandelen in de natuur en genieten van eten en drinken en de mensen om je heen.

Ik ben blij met de inzichten die de films mij gaven. Ik weet ook dat ouderdom met gebreken komt. Het is dan ook niet voor niets, dat ik mijzelf al jaren voorneem om gezond oud te worden. Door dit voornemen, neem ik steeds vaker gezonde beslissingen. Sinds kort heb ik alleen een extra voornemen: ik word gelukkig oud, met de nadruk op gelukkig – niet op oud. Wie weet gaat het nog lukken ook.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.