Ik ben een gelukkig mens. Het leven lacht mij toe. Althans zo voel ik het over het algemeen. Ja, ik ken verdriet, ziekte en zorgen, maar uiteindelijk voel ik mij toch gelukkig. Misschien klopt het dus wel dat mensen het gelukkigst zijn als zij ook uit slechte momenten iets moois kunnen halen. Dat werkt in ieder geval voor mij zo. Zo ook toen vorig jaar zomer mijn carrière een onverwachte wending kreeg.

Over het team, waar ik leiding aan gaf, groeide toen het gevoel, dat het verstandig was om een deel af te splitsen en samen te voegen met een ander team. In juni vorig jaar werd dat gerealiseerd. Een logische en een gewenste “reorganisatie”.

Tot zover was er niets aan de hand, totdat mij werd verteld dat ik aan het resterende team geen leiding meer hoefde te geven. Ik werd vrijgemaakt om mij te kunnen concentreren op de projecten, die ik normaal naast mijn managementtaken deed. Ik begreep het. Ik vond het goed en toch deed het zeer, dat afscheid nemen van de teamgenoten en van mijn verantwoordelijkheden. Dat moest ik echt even verwerken. Het is dan ook niet voor niets dat ik er nu pas dit blog over schrijf.

Naast mijn “verdriet”, was er ook blijdschap. Ik mocht tenslotte gaan doen wat ik leuk vind, namelijk steeds weer nieuwe zaken het licht laten zien. Ik begon na mijn vakantie met een prachtig ‘marketing automation’ project. Een nieuw onderwerp, nieuwe techniek, nieuwe mensen en nieuwe uitdagingen. Ik denk dat als ik het zo samenvat iedereen begrijpt dat ik het nu heel erg naar mijn zin heb. Sommige mensen kunnen zeggen dat ik de verandering in mijn werk nu te klein maak. Andere mensen kunnen zeggen dat ik het maar makkelijk heb met zo’n mooie nieuwe kans. Waarschijnlijk hebben beide kanten gelijk.

Het enige wat ik weet, is dat ik op een of andere manier altijd mijn levensverhaal positief weet te vertellen. Tot nu toe is het mij gelukt om de tegenslagen die ik heb gehad, om te draaien tot leermomenten en kansen. Misschien zijn het helemaal geen echte tegenslagen geweest en is het dus makkelijk om dit te zeggen. Of misschien zien de negatieve dingen er niet zo erg uit, doordat ik een nieuw perspectief (en hoe ik er over vertel) heb gecreëerd. Overdrijving of zelfbedrog, wie zal het zeggen?

Het is niet de eerste keer, in de meer dan 25 jaar dat ik werk, dat ik een reorganisatie meemaak. De positieve kant zien is toch gewoon uiteindelijk mijn manier om met dit soort veranderingen om te gaan. Ik heb hetzelfde zelfs gezien bij collega’s die boventallig werden verklaard. Natuurlijk was er verdriet en nog veel meer emoties, maar velen met wie ik nog in contact ben, hebben tegenwoordig nog leuker werk dan daarvoor. Vanuit mijn perspectief heb ik nu ook een toffe baan, waardoor ik nu durf te zeggen: ik ben gelukkig gereorganiseerd. En wat de toekomst mij verder gaat brengen, dat zie ik dan wel weer.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.