Soms is een reis belangrijker dan het doel. Soms is het paard van de prins belangrijker dan de prins zelf. En soms is de manier waarop een persoon een verhaal vertelt, minder belangrijk dan de boodschap van het verhaal. Dit had ik met de boodschap uit het boek “Nu even niets” van Jan Prins. Door dit boek wil ik eens gaan ervaren hoe het is om zonder oordeel naar mijn emoties te kijken.

Een boek is meer dan een verzameling zinnen

Toen ik het boek las, constateerde ik dat de stijl mij niet lag. Ik had gelijk een oordeel over het boek. Ik had ook een oordeel over mijn gevoel, mijn ergernis. Maar over een boek met zinnige inzichten vond ik dat ik dit niet mocht voelen. Ik zei tegen mijzelf: “Doe niet zo raar, lees gewoon verder en leer.” Dit ging zo door tot op de helft van het boek, waar de auteur schrijft: “Voel én observeer de emotie helemaal, zonder in te grijpen en zonder weerstand te bieden”. Deze zin maakte me stil. Voor het eerst sinds ik in dit boek begon te lezen kwam er iets van zijn boodschap binnen. Ik stopte met het beoordelen van het boek, maar vooral met het veroordelen van mijn eigen gevoel.

Inhoud is uiteindelijk belangrijker dan vorm

Ik ergerde mij misschien aan de stijl van schrijven, maar ik zat vooral mijzelf in de weg. Ik gaf mijn gevoel geen ruimte. Door verder te gaan met lezen en de ergernis er gewoon te laten zijn, werd de ergernis niet meer en ook niet minder. Mijn gevoel was er gewoon. Door de weerstand er te laten zijn, kreeg het zijn plek.

Emoties komen en gaan

Ik kan niet goed benoemen wat die plek nu is. Ook al is het gevoel over het boek niet weg, het staat mij niet meer in de weg en het stuurt mij niet meer. Het staat bij mij, naast of achter mij. In ieder geval is het iets van buiten mij. Mijn gevoel mag er zijn. Boos, bang, bedroefd of blij, het komt, het is en het gaat, maar ik ben niet mijn emoties. Ik hoef er helemaal niets mee te doen.

Niet de prins op het witte paard, maar ikzelf kan mijzelf redden

Het blijft bizar dat wat ik voel meer zegt over mij dan over de ander. Het gevoel over dit boek blijkt weerstand te zijn tegen de boodschap. Alleen dit keer was het niet de boodschapper die de schuld kreeg maar het vervoersmiddel. Door niet bezig te gaan met mijn gevoel, maar door er rustig naar te kijken, verdween het. Er kwam inzicht voor in de plaats. Nu maar hopen dat dat vaker gaat gebeuren.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en sinds dit jaar ook Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.