Energie is kostbaar, dus laat ik opletten waar ik het voor gebruik.

Wij reden afgelopen zomer voor het eerst met onze elektrische auto naar onze bestemming in Frankrijk. Onze vakantie liep anders dan verwacht. Misschien kan ik wel wat leren van onze heenreis, want we hadden redelijk wat “range anxiety” en daardoor waren we bezig met hoe we het meeste uit de batterij konden halen. En laat dat nu op dit moment mijn grootste persoonlijke uitdaging zijn. Hoe haal ik het meest uit mijn batterij? Dus laat ik eens zoeken naar de paralellen tussen mijn persoonlijke batterij en die van de auto.

Het startpunt van mij en van de auto lijken op elkaar, als ik wakker word en de dag nog voor mij ligt dan voelt het alsof ik de hele wereld aan kan en van alles kan gaan doen. De batterij is nog vol en niets lijkt me in de weg te staan voor wat dan ook. Maar dat is niet zo. Ik heb een letsel waardoor al mijn activiteiten wel twee keer zoveel energie kosten dan voorheen. Mijn hersenen moeten constant nieuwe paden aanleggen en om de oude paden heen werken om te kunnen doen wat voorheen routineklussen waren. En voor een vakantierit geldt dat de auto twee of drie keer zoveel gewicht moet vervoeren dan normaal. Kortom, de “vakantie-auto” en ik hebben allebei iets anders in onze basis waardoor de batterij sneller leegloopt.

Onze batterij loopt dus sneller leeg, gewoonweg doordat de basis anders is en dan moet alles nog beginnen. Eenmaal uit bed moet ik alles met tussenstapjes doen doordat mijn lijf op dit moment (nog) niet alles kan zoals “vroeger”. Wat vroeger één gecombineerde handeling was, moet nu met volle concentratie en op een iets andere manier. Geen probleem. Ik kom er wel, alleen het kost meer moeite en dus energie. Zo ook de auto. De internationale autoroutes zijn nog niet ingericht op elektrische auto’s en je moet rijden en stoppen in een andere frequentie en voor een andere duur dan met de auto’s die we voorheen hadden. Ook dit is geen probleem, maar het vraagt wat aanpassing en misschien soms zelfs extra energie doordat je net even om moet rijden voor de juiste laadplek.

Gelukkig is er hulp. De hulp die ik krijg is vaak direct in de vorm van mensen die iets van mij overnemen of mij helpen met iets, maar ook indirect doordat een ervaren persoon mij tips geeft over hoe ik iets het handigst kan aanpakken. Met die hulp lukken mij dingen makkelijker en kosten ze mij minder energie. Voor de auto krijgen we ook tips voor bijvoorbeeld laadplekken en hoe je het beste kunt rijden. Die tips krijgen we zowel van apps als van ervaringsdeskundigen.

Ondanks alle tips en hulp komen er dingen op mijn pad die ik niet van tevoren bedacht heb en dan moet ik me spontaan aanpassen. Zo kan ik verkeerde kleren voor de dag hebben uitgekozen (omdat het bijvoorbeeld toch kouder of regenachtiger werd dan voorspeld). Ik moet mij dan omkleden, wat de batterij weer doet verminderen. Niets aan te doen. Ook al bereid ik me goed voor, er gebeuren nou eenmaal domweg dingen waardoor ik mij moet aanpassen en dat kost extra energie. Ook in de auto kan het zo maar ineens warm of koud worden waardoor het fijn is om de energie-slurpende airco aan te zetten. Maar ook hier geldt dat je je moet aanpassen aan de nieuwe omstandigheden, want als je dat niet doet kan je voor verrassingen komen te staan.

Maar goed, dat neemt niet weg, dat ik mij zo goed mogelijk kan voorbereiden en proberen dingen zo te plannen en te doen zodat het mij zo min mogelijk energie kost. In dit soort gevallen helpt het mij niet om in het “nu” te leven. Het is voor mijn energiebalans verstandig om te plannen en te kijken wat wel of niet gaat lukken met de energie die resteert in mijn batterij. Ik wil tenslotte niet voor onaangename verrassingen komen te staan.

Maar ook dan ben ik er nog niet, want zelfs al plan ik goed en ook al heb ik de meeste externe factoren uitgeschakeld, kan het toch voorkomen dat wat ik doe meer energie kost dan ik verwacht heb. Om het met autorijden te vergelijken, je kan in een file terecht komen, het kan hard gaan regenen, er kan een omleiding zijn of een unieke combinatie van dit alles die de batterij toch sneller doet leeglopen. Er zijn gewoonweg te veel factoren en nog meer combinaties van factoren die mijn verbruik bepalen en ik kan ze niet allemaal overzien. Dus ik zal zowel mijn autoritten als mijn eigen dagen moeten plannen met ruime marges zodat ik altijd nog een redelijke basisenergie overhoud. Want als ik dat niet doe zou mijn batterij zomaar ineens onverwacht heel snel leeg kunnen zijn en misschien gebeurt dat op een onhandige plek.

Ik vind het maar ingewikkeld. Niet weten, maar toch verstandige dingen doen. Dingen nemen zoals ze komen, maar toch plannen. Een plan hebben, maar je aanpassen aan veranderingen. Zelfstandigheid maar toch hulp zoeken en aanvaarden. Zoals zo vaak moet ik een modus vinden om met de nieuwe omstandigheden om te gaan, maar dat lukt mij niet in één keer. Ik kan niet alleen maar in het nu leven, want ik moet soms plannen. Bovendien zal ik wel alles met volle aandacht moeten doen, want alleen door mindful al mijn activiteiten te doen voel ik hoe het met mij gaat en kan ik mijn gedrag zinnig en zinvol aanpassen. Misschien gaat het zelfs een stap verder. Door mindful te handelen voel ik mij energieker. Mijn batterij lijkt voller. Kortom door in aandacht te leven ga ik zuinig met mijn leven om, dus laat ik vooral proberen om zo veel mogelijk met aandacht te doen.

(Eigen vertaling uit Thich Nhat Hanh on The Practice of Mindfulness”)

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.