Ook al komen dromen niet altijd uit, ze kunnen je wel in de goede richting wijzen. (Beeld WatZegtJan, juli 2022)

Vijf dagen voor mijn dissectie behaalde ik het laatste praktijkexamen voor mijn opleiding tot yogaleraar. Ik kreeg mijn diploma uitgereikt in het revalidatiecentrum. De tijd was slechts een paar weken verstreken, maar er was een wereld van verschil tussen de toets en de uitreiking. Hoewel ik niet van plan was om direct een yogastudio te beginnen, had ik wel het idee om bijvoorbeeld invallessen te gaan geven. Eenzijdig verlamd zittend in een rolstoel ging dat lastig worden (ook nu het inmiddels een stuk beter gaat). Een droom was uiteengespat.

Ik had geen idyllische droom, maar wel een beeld over hoe ik leuk en gezond oud kon worden en hoe ik yogalessen kon gaan geven als ik met pensioen zou zijn. Doordat ik al heel wat keren had gezien dat ziektes onverwacht het leven van mensen overhoop gooiden, realiseerde ik me wel dat ik in het nu dingen moest doen die ik leuk vond omdat ik nooit wist of en hoe het er later uit zou zien. De ideeën die ik over de toekomst had kon ik voorbereiden door in het nu leuke dingen – zoals yoga – te doen.

Maar ik had ook gezien dat mensen geen plannen voor de toekomst maakten en die werden dan overvallen door iets wat ze hadden kunnen zien aankomen. Ik wilde daarom wel een plan hebben voor als die (pensioen)tijd zou komen. En die plannen die ik maakte en waarvan ik van tevoren al wist dat ze nooit precies zouden uitkomen zoals ik bedacht had, moeten nu geheel herzien worden. En bij die bewuste bedenksels hoorden bovendien ook nog eens onbewuste verlangens naar een zorgeloos en makkelijk bestaan.

Helaas heeft mijn nieuwe realiteit mij ermee geconfronteerd dat mijn toekomst niet zal worden zoals ik onbewust hoopte. Ik heb daar veel verdriet van. Het voelt alsof mij veel ontnomen is en ik ben op dit moment zoekende naar hoe ik dan nu mijn huidige en toekomstige leven vorm kan geven zodat ik mijzelf weer rustig, in mijn centrum en gelukkig kan voelen.

Toen ik in het Franse ziekenhuis lag en onder de zware medicijnen zat had ik bijzondere dromen. Ik aarzel om die met mensen te delen omdat het van een afstand bezien misschien overkomt als het gebazel van een verwarde man (of erger, van iemand die door letsel de weg kwijt is). Maar nou schijnt intuïtie iets te zijn van onbewuste wijze lessen uit het verleden die door bepaalde gebeurtenissen worden geactiveerd, waardoor de wijsheid gelukkig op het juiste moment tot je komt. Zou dat voor dromen ook gelden?

In dat Franse ziekenhuis had ik een droom die voor mijn gevoel mij misschien wel kan helpen, al heb ik nog geen idee hoe. Ik droomde over een ingewikkelde strijd waaraan een onmogelijke kluwen aan problemen ten grondslag lag. Ik kreeg in de droom het inzicht dat ik dit alles alleen kon oplossen door het probleem echt beet te pakken. Ik moest aan een draadje trekken en zou op die manier de knoop kunnen ontwarren. Tegelijkertijd zag ik dat ik onmogelijk kon weten hoe ik dat moest doen. Toch voelde ik dat het zou lukken als ik het hoe en wat zou loslaten. Het lijkt me niet raar dat ik deze droom had, want ik had iets op mijn bordje gekregen dat niet makkelijk te verwerken was, dus wie weet kreeg ik van mijn onbewuste een richting aangereikt hoe ik er mee kon omgaan.

Op een bewust niveau zou ik niet weten hoe ik dingen op hetzelfde moment moet vastpakken en loslaten, maar toch voelt het als de richting waarin ik met mijn leven moet gaan. Ik moet zowel doelgericht trainen en hard werken om mijn lichaam te laten “genezen” en tegelijkertijd moet ik loslaten hoe dingen zich herstellen en ontwikkelen. Lastig hoor. Vastpakken en loslaten. Ik hoop maar dat het werkt.

van Twitter – The Martin Luther King, Jr. Center

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.