Herinner jij je nog dat als kind de zomervakanties eindeloos leken te duren? Terwijl de vakanties nu voorbij vliegen. Ik schrijf dit terwijl ik op een zuid-Frans terras zit. De vakantie is pas net begonnen, maar hij is ook al weer bijna voorbij. Wat gebeurt daar toch? Hoe ouder je wordt, hoe sneller een vakantie voorbij lijkt te gaan. Misschien geldt dat zelfs wel voor het leven. “Time flies when you’re having fun”. Het leven wordt steeds leuker en gaat dus sneller. Zou dat het zijn?

Toen Robbert Dijkgraaf op TV over de oerknal vertelde, legde hij uit dat als je naar de geschiedenis van de kosmos kijkt en dit ziet als een boek van 14 duizend bladzijden, dan komt de moderne mens pas voor in het allerlaatste woord. En jij en ik zijn dan de laatste punt. Dit zet voor mij alles in perspectief. Vanuit mijn beleving ben ik misschien jong of oud. Vind ik iets kort of lang duren, maar op het bestaan van de kosmos ben ik slechts een speldenprik.

Hoe nietig ik ook ben ten opzichte van de kosmos of de eeuwigheid, in het hier en nu kan ik veel voor anderen betekenen. Als zoon, man, vader, coach, werknemer of consument. Door het gedrag dat ik vertoon, beïnvloed ik anderen. Hoe het uit zal werken ligt niet alleen aan mij, maar ook aan de ander. Door er te zijn en te doen, verander ik mijn omgeving. En voor de mensen om mij heen zou dat zo maar belangrijk kunnen zijn. Laat ik dus maar een beetje rekening met hen houden.

Tegelijkertijd hoef ik zeker mijn invloed niet te overschatten. De oerknal kon ik niet voorkomen of het feit dat de zon over miljarden jaren in elkaar zal klappen ook niet. Dat zijn grote dingen. Op de keuzes van de regering of mijn collega’s heb ik maar beperkt invloed, of op hoe zij zaken – of mij – zien. Hetzelfde geldt waarschijnlijk ook voor mijn familie. Balans is wederom het toverwoord. Ja, ik houd rekening met anderen, maar ik weet ook dat ik maar zoveel kan doen.

De rake opmerkingen van kinderen neem ik serieus. Vaak maken zij deze vanuit gevoel en zonder opsmuk of zonder veel nadenken. Dit is de wijsheid van “zonder bagage” naar dingen kijken. Het is bijna onvoorstelbaar hoeveel kinderen eigenlijk al weten zonder dat zij volgestopt zijn met kennis. Aan de andere kant heb je misschien als je ouder bent meer geduld. Je hebt alles al een keer eerder meegemaakt. Je weet dat als je het nu nog niet kan, het misschien over een week wel zal lukken. Twee weken op vijftig jaar is nou eenmaal net zo lang als twee dagen op zeven jaar.

Misschien is veel van dit alles gewoon terug te leiden tot het principe van “in het nu leven”. Als ik in het moment leef, dan duurt dat moment voor mijn gevoel eeuwig. Als kind deed ik waarschijnlijk niet anders, terwijl ik nu vaak ook met andere zaken tegelijkertijd bezig ben – in ieder geval in mijn hoofd. Door echt in het nu te zijn, voel ik de eeuwigheid. Dezelfde eeuwigheid misschien wel, waar ik schijnbaar maar voor een zeer klein moment een onderdeel van ben. Op die manier kan ik dus mijn leven voor mijn gevoel eindeloos laten duren, net als een kind in een vakantie.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.