Ik heb vandaag buiten een loopmeditatie gedaan. Normaal doe ik dit binnenshuis waar ik in een baantje van zo’n tien stappen heen en weer loop in mijn kamer. Niemand die het ziet, die het opmerkt of die er last van heeft. Dat wordt toch anders als je je in de buitenwereld begeeft. Hier in Rotterdam kom je altijd wel iemand tegen. En als je met geloken ogen loopt, dan kan het lijken of je met gesloten ogen loopt en dat kan best vreemd over komen. Maar het viel mee. Ik kreeg eigenlijk alleen liefdevolle blikken en vriendelijke begroetingen.

Als ik normaal mijn hond uitlaat dan begroet ik iedereen die ik tegenkom. Zoals ik eerder schreef ben ik ervan overtuigd dat een vriendelijke lach uitwisselen met een ander – ook al is deze onbekend – voor mij en de ander goed is. Soms ben ik dan teleurgesteld als iemand mij niet terug groet. Zeker op dagen dat ik minder goed in mijn vel zit, kan ik zo’n persoon “vervloeken”. Ja ik weet het, niet zo zen hè? Meestal groet ik gewoon vanuit mijn hart en maakt het mij niet uit wat de ander er mee doet. Doordat ik dit keer door de geloken ogen pas laat mensen aankeek en was ik dus niet snel in mijn begroeting. Dit keer werd ik bijna zonder uitzondering hartelijk gegroet. Dat gaf een warm gevoel en deed mij besluiten om echt niet te stoppen met mensen met liefdevolle vriendelijkheid te begroeten.

Dat warme gevoel krijg ik trouwens ook als iemand mij bedankt. Of ze mij bedanken voor het aanreiken van iets is of voor de voorrang die ik ze verleen, het doet me goed als iemand laat merken dat ik er ben. Dat geeft een gevoel van ertoe doen. Je mag immers bedankt worden! Dus stop nooit met het bedanken van de mensen om je heen voor wat ze voor je doen, ook voor de kleine dingen. Het zijn juist de kleine gebaren die een mooie ketting van vriendelijkheid rijgen van een omarmend gevoel van liefde.

Bij een bedankje doet iemand meestal iets voor jou. Een compliment gaat daarbij een stap verder. Als iemand een kleine of grote prestatie levert, is het fijn als een ander dat ziet. Natuurlijk zal die persoon zich hopelijk al van binnenuit trots en/of goed voelen. Maar door de ander gezien worden doet ons sociale wezens toch gewoonweg goed. Laat dus geen gelegenheid voorbijgaan om een ander een compliment te geven. Het mag over uiterlijkheden gaan, maar ik merk dat mensen uiteindelijk nog blijer worden als ze geprezen worden om hun gedrag en prestaties. Je kan immers minder aan je uiterlijk doen dan aan je gedrag.

Over gedrag gesproken, soms doe je wel eens wat onhandigs. In plaats van dan uit te leggen waarom je het deed, kan je waarschijnlijk beter gewoon je excuses aanbieden. Het lag aan jou en niet aan de ander. “Sorry, pardon, het spijt me, weet dat ik het graag anders had gedaan”. Al het andere dat je zou zeggen maakt het verhaal alleen maar erger. Dat is helaas – of juist fijn genoeg – de kracht van woorden.

In mijn yogaopleiding doen wij wel eens mantra’s in het Sanskriet. De woorden zijn dan volledig vreemd voor mij. Volgens de docent doet dat er niet toe. De woorden zullen toch effect op je hebben, zegt zij. Ik vertrouw en geloof haar. Daarom is het waarschijnlijk dat dit fenomeen dus ook van toepassing is op vriendelijke en onvriendelijke Nederlandse woorden. Zodra ik boze woorden gebruik – ook al voel ik me niet boos – ontstaat er toch iets van agressie in mij. Laat ik dit verschijnsel dan in mijn voordeel gaan gebruiken op dagen dat ik me zelf eens niet zo positief voel over mezelf of de ander. Laat ik strooien met vriendelijke woorden en wie weet oogst ik dan wel de mooiste dingen. Of niet. Maar dat geeft niet – de wereld is waarschijnlijk sowieso al een beetje beter geworden door de kracht van het vriendelijk woord.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger en coach bij Wat zegt Jan. Wil je verder praten over dit blog, dan kan je hier contact met me opnemen. Wil jij mijn zoektocht naar mijzelf niet missen, volg dan de Wat zegt Jan-pagina’s op Instagram, Facebook, LinkedIn, Twitter en WordPress.com.