Dit jaar begon voor mij, net als voor veel anderen, met de griep. Ik had al meer dan vijftien jaar geen last van griep gehad. Het was even wennen. Terwijl ik het had, kwam een zin van onze oude huisarts boven. Als je dan toch ziek bent, geniet er dan van. Na al die jaren blijf ik dat een bijzondere uitspraak vinden. Maar ik geloof dat ik nu weer begin te begrijpen wat hij bedoelde.

Mijn probleem met ziek-zijn is dat ik het niet wil accepteren. Hoe kan het toch zijn dat dit mij overkomt? Ik eet gezond. Ik drink en rook niet. Ik beweeg genoeg en toch word ik ziek. Ik merkte ook nu weer dat de eerste stap van herstel is dat je aanvaardt dat er iets mis is. Door toe te geven dat ik griep had, begon ik met rust nemen. Ik moest wel, want mijn lijf gaf mij niet veel keuze. Aanvaarden wat is, is meestal de beste weg. Ook nu gold dat weer voor mij.

Maar wat doe je nou zo’n hele dag als je griep hebt? Eigenlijk niets. Mijn hond uitlaten was al teveel voor mij. Ik kon niet werken, geen boodschappen doen, niets in het huishouden doen, geen blog schrijven, nee echt niets. Ik merkte dat ik normaal eigenlijk altijd bezig ben. Het enige wat ik nu kon doen, was slapen en op de bank voor de TV hangen. Nadat ik dat eindelijk aanvaardde, ben ik van alles op TV gaan kijken. Ik moet toegeven dat het heerlijk was om series, documentaires en films te kijken die ik al lang wilde zien, maar waar ik niet eerder de rust of tijd voor nam. “Stom” dat je daar ziek voor moet worden.

Wat jouw lichaam je vertelt

Ooit kwam ik in aanraking met de ideeën van Louise Hay. Op haar website staat o.a. dit: “Als je ziek bent”…”vertelt je lichaam jou dat iets dat je doet niet goed is voor je lichaam.”. Ik vind het soms een moeilijk idee dat ik dus medeverantwoordelijk ben voor mijn ziek-zijn. Zeker omdat ik toch zo goed bezig was. De griep was toch gewoon het gevolg van een virus? Wat kan ik daar nou aan doen?

Als ik nu terugkijk op mijn griep, dan komt bij mij toch de volgende vraag boven. Wat was mijn aandeel in het feit dat ik ziek was? Ik kwam er achter dat ik, vlak voordat ik griep kreeg, behoefte had gehad aan wat langer vrij zijn. Alleen door een leuk project op mijn werk, koos ik er voor om minder rust te nemen dan ik voelde nodig te hebben en ging ik eerder weer aan het werk. Het gebrek aan rust was niet de oorzaak van de griep. Maar wie weet had ik mijzelf kunnen helpen door beter naar mijn behoefte aan rust te luisteren. Ik neem mijzelf in ieder geval voor om weer eens wat vaker vrij te nemen als ik daar behoefte aan heb.

Het lastige van wat Louise Hay zegt, is dat ik dus iets heb gedaan wat niet goed voor mij is. Maar hoe zit het dan bij levensbedreigende ziektes of aangeboren ziektes? Ik kan het niet aanvaarden dat mijn vrouw verantwoordelijk was voor haar borstkanker. Nee, dat gaat er bij mij niet in. Wat ik zie, is dat zij ook nadenkt over wat de ziekte voor haar heeft betekend. Zij is dan ook degene die regelmatig onze oud huisarts citeert met het “geniet van jouw ziek-zijn”. En dat terwijl zij pas echt weet wat ziek-zijn is. Ik vind het erg knap van haar dat zij ook tijdens en na een zware ziekte nadenkt over de betekenis van dat ziek-zijn. Misschien begrijp jij dan waarom ik haar zo bewonder.

Ik ben Jan Monster, o.a. blogger bij Wat zegt Jan. In mijn blogs ben ik open, doordringend en evenwichtig. Ik onderzoek wie ik ben en wat ik wil/kan veranderen. Wil jij mijn zoektocht niet missen, volg dan de “Wat zegt Jan” pagina’s op WordPress.com, LinkedIn, Twitter, Instagram en Facebook. Wil je een keer met mij van gedachten wisselen of een afspraak voor een coaching dan kan je hier contact met me opnemen.